Ken je dat? Dat je van alles kwijt bent?

Maar twee koters maken het niet makkelijker.

Mijn sleutels zijn vaste prik. Er is een “vaste” plaats waar ze thuis horen maar helaas belanden ze daar zelden.

Met kinderen kom je altijd met volle handen binnen. Dat kunnen boodschappen zijn of tassen van het kinderdagverblijf (incl tekeningen, knuffels en knutselwerkjes) en natuurlijk een kind (onder je arm) wat halverwege het tuinpad besloot in staking te gaan.

Daardoor belanden mijn sleutels tussen de bank, waar ik het stakende, brullende kind op gemikt had, op de krabpaal waar mijn handtas tegenwoordig woont of tussen het fruit in de fruitschaal als ik alles uit mijn handen op tafel heb gedeponeerd.

Erger is het als één van mijn kinderen ermee aan de haal gaat. In de prullenbak, kattenbak, in één van de speelgoedlades (en die hebben we véél!) of ergens in een plantenbak vind ik ze dan terug. Ooit vond ik het staartje van mijn keykoord (wat aan mijn sleutelbos hangt) nog net uit de basbox stekend.

Vandaag me rot gezocht naar die krengen, als een kip zonder kop op alle mogelijke plekken gezocht om erachter te komen dat ik ze gewoon in mijn jaszak had laten zitten…..

En dat zijn dan alleen mijn sleutels.

Favoriete knuffels op zijn kop in de wc. Die ene schoen die je aan wil omdat ze zo goed bij je outfit passen die je 3 dagen later in de puzzelkast van je kids terugvindt. Of……………….(vul hier een willekeurig artikel uit mijn keuken in) die mijn oudste heeft gebruikt omdat ze een 3 gangendiner voor opa en oma heeft bereid in haar Ikea keukentje.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, herkenbaar?