KANKERZOOI DEEL 2: RIJKDOM

RIJKDOM

Wat als je èèn van je grootste rijkdommen kan verliezen. Wat is dan nog rijkdom? De dagen die je nog samen hebt? De dagen waarvan je hoopt dat ze snel voorbij gaan omdat je de uitslag wilt weten? Die dagen die je nooit meer terug krijgt?

De uitslag van de CT scan, naar die dag hadden we zo uitgeleefd. We wisten niet dat die dag zo’n domper zou worden. Terwijl we er zaten, zagen we de ellende al beginnen. Ja, 6 minuten uitloop. Nu denk je mens wat zeur je 6 minuten. Nou ik kan je vertellen dat die 6 minuten me 1000 grijze haren bezorgden en elke minuut 10 jaar duurde. Maar goed, 6 minuten daar zit je dan. Tik tak tik tak.

BAM daar verschijnt ons nummer in beeld, we mogen naar kamer 33.

We mogen gaan zitten, ik weet niet of ik wil zitten of dat ik achter het beeldscherm wil zitten om alles al meteen te bekijken. Maar we gaan zitten. Terwijl we zitten loopt het scherm vast, “even geduld mevrouw” natuurlijk die 6 minuten waren nog niet lang genoegd… Nee dat was geen geduld. Yes hij kijkt naar het scherm en klikt wat. Nou mevrouw dit ziet er niet goed uit PAUZE.

“ de telefoon gaat “ nee niet de mijne, maar die van de arts en wat doe je in een kankergesprek? Je neemt gewoon op!

HALLOOOOO WIJ ZITTEN HIER TE WACHTEN! Wij gaan dood van de spanning. De kanker is er niets meer bij.

Maar goed maak even rustig je verhaal af. Ondertussen 1 minuut verder, je voelt hem al aankomen “100 grijze haren extra “ sorry waar was ik gebleven. Uw buik zit vol met kanker maar.. nu komt het maar, de maar die klinkt als… die kanker stelt niets voor die blazen we even weg. NEE!! Uw buik zit vol met kanker maar we kunnen de herkomst “ orginele tumor “ niet terugvinden op de CT scan.

In die paar seconde vliegt er van alles door mijn hoofd. Is de tumor verdwenen? Is dit goed nieuws? Blijft mijn moeder leven?

We zien dat uw buik onrustig is, we willen een biopt afnemen om te zien of we de tumor van origine kunnen opsporen om zo een behandelplan te starten. Pfff en daar gaat je hoop dan… weer die onzekerheid, weer dat wachten.. we weten eigenlijk niets nieuws. Je buik zit vol kanker, er zit niets in de longen of borsten maar waar zit het dan wel? We zijn nu een week verder. Een week dat we weten van jou kanker. Nu moet ik zeggen het gaat allemaal heel snel maar voor je gevoel kruipt de tijd. We zijn nu dus 1 week verder en wat weten we? Het ziet er niet goed uit, maar wat ziet er niet goed uit? Dat weten we ook niet precies.

DE BIOPT!

Deze wordt meteen de volgende ochtend ingepland. Wauw wat gaat dit snel, geweldig maar… ja daar komt de maar, een biopt moet op de kweek. Op de kweek betekend dus wederom wachten, wachten en nog eens wachten..

Op moment weet ik niet meer waarnaar ik moet uitkijken, de dagen die we nu voorbij laten gaan met wachten? De dag dat we de uitslag krijgen maar wellicht weer niets weten. Ik schrijf het en denk jezus wat depressief. Maar zo voel ik me, teneergeslagen. Het idee van jou kwijtraken komt dichter en dichterbij.

heb het idee alsof ik stik, ik hap naar adem maar er is geen lucht. Er is geen lucht omdat die verdwijnt bij de gedachte van jou kwijtraken.

Die kut KANKER.. die kanker die in je hele buik zit maar nee ze vinden niet de tumor. Nee terwijl jouw buik zich vult met nog meer ellende wachten wij wel. Iedereen zegt heb hoop en weet je ik heb altijd hoop in het leven. Er zijn altijd oplossingen.. Maar voor het eerst in mijn leven heb ik geen hoop, ik zie de ernst van de situatie en heb alleen maar angsten, de angst vult mijn hart nu.