Kan ik wel genieten?

Vat het absoluut niet verkeerd op want ik ben dol blij dat wij een lief klein kindje krijgen. Iets waar ik mijn hele leven al van droom, Maar door alle stress en spanning er om heen lijkt het alsof het allemaal niet helemaal binnenkomt.

Van de week hebben we de kinderwagen besteld, iets waarvan ik echt dacht dat ik het geweldig zou vinden en een echte mijl paal. Ik had verwacht dat ik zo blij zou zijn als een kind. Maar het gevoel was maar tammetjes. 

Het zelfde gebeurde bij de gender reveal en het kopen van de eerste kleertjes, iets wat mij altijd zo geweldig leek. Het lijkt nu meer of ik een lijstje aan het afwerken ben. Ik ben nog steeds wel heel blij maar echt genieten lukt niet echt. en daar voel ik me behoorlijk schuldig over. 

Misschien komt het omdat ik er door die jaren heen teveel van ben gaan verwachten ? Of doordat ik me continue beroerd voel sinds week 17? Door de paniek aanvallen die na jaren ineens terug zijn? Of door alle spanning en stress om het vinden van een woning want bijna onmogelijk lijkt.

Ik heb het gevoel dat ik nu al euforisch blij zou willen zijn en genieten van elke seconden.  Zijn er meer mama's die dit ervaren? En kwam het uiteindelijk goed ?