Kan ik het wel, moeder zijn?

Nog één weken te gaan en dan is het zover. Dan komt de kleine op de wereld. Gek dat iets waar je zo naar uit kijkt je ook zo onzeker kan maken. Ik merk dat ik wat gespannen raak. Of gespannen, de twijfels slaan toe. Kan ik het wel aan? Ben ik er klaar voor? Is het erg dat ik zo denk? In de vorige blog post: Thuis of in het ziekenhuis bevallen? schreef ik over mijn twijfels over waar te bevallen. Maar het derde trimester laat mijn zwangerschapsbrein nog meer nadenken en twijfelen. Hoe ga je daar mee om?

De vermoeidheid begint er in te hakken. Aangekomen bij de allerlaatste weken en mijn lichaam begint op te raken. Laat staan de gebroken nachten die straks gaan komen. Hoe kom ik daar doorheen? Nog ongeveer een weer en de kleine ligt als het goed is in mijn armen. Nog een week en mijn groeiende buik is leeg. Onvoorstelbaar.

♥ Onzekerheden en het corona virus

Er gaat zoveel veranderen, zoveel is onzeker. Kan ik het wel, moeder zijn? Kan ik de bevalling wel aan? Heb ik straks genoeg energie om er voor de kleine man te zijn? Kan ik hem bieden wat hij nodig heeft? Kan ik mijzelf nog wel zijn? En is het wel goed dat ik zo twijfel? Hoe houd ik de kleine gezond met het coronavirus?

In de blog zwanger met een beperking beschreef ik mijn twijfels over moeder zijn in combinatie met mijn niet aangeboren hersenletsel. Ook schreef ik dat ik het met hulp van alle mensen om mij heen toch het vertrouwen heb gekregen om het aan te kunnen. Maar door de Corona wordt hulp van buitenaf ineens een stuk lastiger. Lukt het nog wel zonder die hulp?

♥ In twijfel schuilt de meeste kennis

Wanneer ik mijn twijfels met mijn vriend deel komt hij met zijn wijze woorden. In twijfel schuilt de meeste kennis. Ik ben in het algemeen geen enorme twijfelkont, maar het krijgen van een baby is toch wel een ander kaliber. Ik laat zijn woorden bezinken. En weetje, hij heeft gelijk (laat het hem niet horen). In twijfel schuilt zeker de meeste kennis!

Twijfelen en onzeker zijn is helemaal niet zo slecht. Het is juist goed, geef je over aan die twijfels. Blokkeer ze niet. Ik denk zelfs dat twijfels je een goede moeder maken. Het is goed om te voelen wat je voelt, om te twijfelen. Zolang je je maar niet blind blijft staren op de problemen. Zet je mindset om. Bij twijfels denk je juist goed na over dingen, bekijk je dingen kritisch. Weeg de situaties af, bekijk de verschillende mogelijkheden. Zet het vervolgens om in zoeken naar oplossingen. Dat lijkt mij altijd beter dan doen alsof je alles al weet. Om vervolgens vast te lopen, omdat je er niet over hebt nagedacht. Of dat je klakkeloos alles overneemt en zelf niet nadenkt. Elk kind heeft andere behoeftes. Wat voor de één werkt, hoeft niet voor jou en jouw kind te werken.

Lees, bespreek en doe informatie op als je twijfelt of onzeker bent. Door de kennis op te doen, oplossingen te zoeken, door te proberen leer je. Misschien met vallen en opstaan. Maar dat is prima. Het hoeft niet allemaal perfect of rooskleurig te zijn. Het moet juist echt zijn, eerlijk. En daar horen twijfels en onzekerheid bij. In twijfels en onzekerheid schuilt denk ik juist veel meer zorg en liefde. En dat is precies wat je kleine nodig heeft! Zorg, aandacht en liefde!