Kaalheid en inhammen na de zwangerschap

Overal haren. Op de grond, in het doucheputje, in m’n borstel. Het houd niet op. Wanneer ik maar even m’n elastiekje opnieuw in doe, kan ik hele bossen haar uit m’n hoofd trekken. 'Kaalheid na de zwangerschap' dat woord kende ik toen nog niet, dus zo veel zorgen maakte ik me er niet om.

Het is april 2020 en Riven is inmiddels 4 maanden oud. Mijn moeder is vandaag jarig dus we besluiten een schilderij te maken voor oma. Raul maakt een paar foto’s, want het is een hele kliederboel. Riven kan nog niet zitten dus het schilderen gaat liggend. We konden onze lol niet op.

Wanneer ik vervolgens de foto’s terug kijk schrik ik. Huh, heb ik nou hele inhammen op m’n hoofd? De paniek slaat toe en ik ga gelijk naar de spiegel. Ik kijk naar mezelf en voel me onzeker worden. Hoe kan dit? Waarom heb ik dit? Zal het ooit nog terug groeien? 

De daarop volgende maanden draag ik m’n haar voornamelijk los of in een lage knot zodat de inhammen onder m’n andere haren vallen.

Wanneer Riven ongeveer 9 maanden oud is, hebben we weer een positieve zwangerschapstest in handen en wordt mijn haar weer dikker. Ik ben inmiddels weer helemaal zelfzekerd en m’n haar heeft echt een zwangerschaps-glow. Ik ben de kaalheid zo goed als vergeten, maar toch spookt het soms door m’n hoofd of ik na deze zwangerschap weer zo kaal zal worden.

Het is september 2021, Mateo is inmiddels 3 maanden en het is weer zo ver. M’n haren liggen weer overal en ik krijg ze weer.. die inhammen. Dit keer lijkt het nog wel erger dan de vorige keer. Weer ben ik onzeker en weer hoop ik dat het nog goed komt.

Inmiddels zijn we een jaar verder en weet ik dat het goed komt. Ik heb wel overal korte piekhaartjes, maar het is weer terug gegroeid en ik durf weer een knot te dragen. Wanneer ik de foto’s terug kijk, voel ik me toch trots. Kijk deze mooie mama, ondanks de inhammen, stralen. You rock!

.

.

.

Insta @moe.der.stuin