JOYCE & DAVID - DEEL 2

De volgende dag bel ik Nikki. Ik vraag haar hoe het feest was. Ze vertelt me dat ze tot in de late uurtjes door zijn gegaan. ‘Jammer dat jullie zo vroeg weggingen.’ ‘Sorry Nikki, ik had hoofdpijn.’ Ik vertel haar niet de waarheid. Als dat bij David terecht komt krijg ik daar weer gezeik mee. Hij haat het als ik negatief over hem praat bij anderen. ‘Ik heb helemaal niks gemerkt van je hoofdpijn?’ ‘Nee joh, daar ga ik het op jouw avond toch niet over hebben!’ ‘Ivar had je nog een berichtje gestuurd, of jullie veilig thuis waren gekomen. Hij vertelde dat David best wel wat gedronken had maar toch in de auto stapte. Joyce je moet echt tegen hem zeggen dat hij dat niet meer moet doen. Daar komen nog eens ongelukken van.’ ‘Doe ik Nikki.’ Ik weet dat ik het niet ga doen, maar ik heb geen zin in gedoe. ‘Maar vertel! Hoe was je avond!’ ‘Het was echt zo leuk Joyce. Er waren zoveel mensen! Esther haar nieuwe vriend kwam ook nog langs. Hij is knáp!’ Ik giechel door de telefoon. ‘Dat is jammer dat ik dat gemist heb dan!’ ‘Weet je wat we doen Joyce, ik geef gewoon een etentje. Nodig ik iedereen uit! Kun je hem zien. Komen dan he?’ ‘Doe ik!’

Ik weet dat we waarschijnlijk toch niet gaan. Dat we op het feest van Nikki waren was al een wonder. David houdt niet van zulke dingen. Ik vind het wel leuk om te gaan. Ik vertel Nikki over de plannen voor een baby. ‘Jeetje Joyce, wat leuk!’ Nikki weet dat ik dit al heel lang wil. Nikki heeft zelf vorig jaar een kindje gekregen. Boaz, echt een schatje. ‘Joyce.. Ik weet dat je het niet wil horen..’ Ik weet precies wat ze gaat zeggen en het is inderdaad precies wat ik niet wil horen. ‘Joyce..’ Ja Nikki. ‘Weet je echt zeker dat je dit wil? Ik bedoel ik weet dat je graag een kindje wil, maar met David? Weet je het echt zeker?’ ‘Ja Nikki. David is een goede man.’ Ik weet dat ze haar twijfels bij David heeft. David is niet zoals Ivar, dat klopt. Maar er is niks mis met David. ‘Joyce, denk na. Herinner je je nog wat er laatst gebeurde?’ Nikki klinkt geïrriteerd en ik weet dat ik beter even met haar mee kan praten. Ik zucht. ‘Ik weet het Nikki. Ik zal er nog eens over nadenken oke?’ ‘En als er iets is kom je naar ons toe. Beloofd?’ ‘Beloofd’ zeg ik net voordat ik ophang.

Iedereen heeft een mening over David, het maakt me moe en het zorgt ervoor dat ik zelf niet meer goed na kan denken. Ik ga bij Macy op de grond zitten en begin met haar te knuffelen. Macy is alles voor me, het is zo lief van David geweest dat hij Macy voor me heeft gekocht. Het is niet helemaal het type hond wat ik zelf uit had gekozen, maar ze is heel lief en trouw aan me. ‘David werkt teveel, David is niet goed voor je, David gaat nooit mee naar feestjes, blablabla’ denk ik in mezelf. ‘Wat een onzin he Macy? Het baasje is echt wel goed voor ons he?’

Nikki en Ivar zijn lief voor me, het zijn echt goede vrienden, ze vangen me op als het nodig is. Het is jammer dat David ze niet zo leuk vindt. Het had zo leuk kunnen zijn, maar dat is het vaak niet als we bij hen zijn. Vaak zeg ik niet eens tegen David dat ze ons uit hebben genodigd.

Ik hoor mijn telefoon gaan en loop er snel naar toe. Het is David ‘he lieverd’ zeg ik tegen hem. ‘Ik kom nu naar huis, zorg je dat het eten klaar is als ik thuis ben?’ David wil altijd graag gelijk eten als we thuis komen. Omdat ik niet werk kook ik altijd. Soms vind ik dat jammer. Ik zou het best leuk vinden als David eens voor mij zou koken, maar dat heeft hij nog nooit gedaan. ‘Tuurlijk schat. Tot zo en rij voorzichtig he?’ David reageert niet meer, hij heeft al opgehangen. Het eten staat al klaar, het is nog hooguit 5 minuten werk. Ik denk na hoe ik er voor kan zorgen dat hij in een goede bui is als hij thuis komt. Ik weet wel iets. Ik ren naar boven, trek een kanten setje aan, mijn hoge hakken en loop vlug naar beneden. Als hij me zo ziet staan terwijl ik aan het koken ben moet hij wel blij zijn toch? Ik hoor de deur gaan en hoor hem zijn sleutels in de gang neerleggen. Of nouja, gooien. Aan de manier waarop hij dat doet hoor ik in wat voor bui hij is. En dit betekent niet veel goeds.

‘Wat is dit?? Ga je aankleden, doe normaal’ ‘David, ik dacht alleen..’ ‘Jij moet niet denken, hoe vaak heb ik dat gezegd?’ Hij begint te lachen. ‘Wat dacht je? Misschien komt Ivar wel langs?’ Ik kijk hem aan en zeg niks. Ik word moe van zijn gescheld over mijn vrienden. Ik heb niks met Ivar en dat zal ook nooit gebeuren. Het is de man van mijn vriendin en bovendien ben ik samen met David. Ik kan het hem duizend keer uitleggen, maar hij zal me nooit geloven. Als ik boven ben laat ik het bad vollopen en kleed ik me uit. Ik heb geen zin meer om te eten. En al helemaal niet meer met David. Ik geniet van het bad en ga daarna in bed liggen. Ik hoor David op de trap, zijn voetstappen klinken anders, niet zo boos als een paar uur geleden. ‘Sorry voor net’ zegt hij terwijl hij de slaapkamer binnenloopt. Ik zeg niks tegen hem. Hij leunt tegen de deur. ‘Ik heb een zware dag achter de rug oke? Het loopt allemaal niet zoals ik zou willen.’ ‘Maar reageer je dan eens niet af op mij, ik ben het zat David’ hij komt op bed zitten. ‘Ik weet het, en ik weet dat ik beloofd had dat het zou veranderen. Na dat ene van laatst. Ik doe ook echt mijn best. Dat weet je toch?’ Ik knik, maar ik meen het niet. ‘En we gaan toch een baby maken?’ zegt hij. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht, ook al wil ik dat eigenlijk niet. ‘Ja, een baby maken’ zeg ik. ‘Nou kom hier dan!’ David staat op en trekt zijn shirt uit, knoopt zijn broek los en komt boven op me liggen. Hij zoent me in m’n nek, drie keer mijn rechtertepel, twee keer mijn linker, ik voel zijn vingers en daarna voel ik hem in me stoten. Vijf minuten maar liefst. ‘Complimenten meneer de Wit’ denk ik in mezelf.

Het telefoongesprek met Nikki heeft me aan het denken gezet. Ik wil een baby, dat klopt. Maar wil ik dat met David? Dat is toch wat ik wil? Of niet? Ik probeer het uit mijn hoofd te krijgen, maar iets van de twijfel die Nikki bij me heeft neer gelegd blijft hangen. Mijn hoofd maakt overuren en ik val pas in slaap als David al lang ligt te slapen.