Jongleren, maar de ballen vallen!

Die jongleerballen staan dan voor alles wat ik ben of ben/ wil zijn:

Mama, partner, juf, collega, vriendin, zus.

En al die ballen hooghouden is verdomde lastig! Het ene moment lukt dit beter dan het andere moment. En op dit moment lukt het niet zo best! Fijn hoor alles perfect willen doen maar dat gaat natuurlijk niet! En dat besef komt er nu steeds meer, ik ben ook nog ik en kan niet meer dan ik kan!! Langzaam aan ga ik die ballen weer oppakken en in de lucht houden! We beginnen natuurlijk met de aller belangrijkste: mama zijn, zorgen voor mijn lieve stoere en ondeugende mannetjes! Na een fijn gesprek met een collega en tevens ook orthopedagoog ga ik eerst eens opschrijven wanneer en hoe mijn kinderen reageren op een manier die niet prettig is. Eens kijken of we de oorzaak kunnen achterhalen en het dus kunnen oplossen. Als dat dan eenmaal lukt en de boel weer op de rit is kan ik vast ook weer een betere partner zijn! Niet meer doodop na een dag met zoveel hobbels maar nog vol energie om lekker samen wat te doen! 

Als de boel thuis weer helemaal lekker loopt zal de rest ook vanzelf weer komen. Hups al die ballen weer lekker de lucht in! En valt er eentje, ach dat komt vanzelf wel weer goed. 

Oh en lieve mede mama's het klinkt misschien allemaal heel zwaar en ernstig, maar dat valt als ik het eens even goed relativeer echt wel mee hoor! Die ballen moeten gewoon weer de lucht in en het even van me afschrijven lucht wel even lekker op!