Jonge mama van twee meisjes

Me eerste blog en geen idee wat ik moet schrijven. Heb zoveel te vertellen. Over me eerste zwangerschap op me 17 de over me tweede zwangerschap op me 19 de en wat er na is gebeurd . Hoe ik me heb gevoeld . Hoe zwaar en hoe mooi het moederschap is . Maar ook de mindere punten.

Laat ik mezelf eerst voorstellen. Ik ben Danique 20 jaar en ben samen met me vriend (28 jaar) samen hebben wij twee meiden Emily van (2 jaar word in februari 3 ) en Alexia ( 1 jaar)

Mijn eerste zwangerschap... hoe kwam ik erachter ? Nou mijn zwangerschapstesten waren negatief.. ik ging naar de dokter om te overleggen en toch maar een bloedonderzoek gedaan. Een dag later staat mijn dokter die ik nog nooit had gezien voor de deur met het nieuws dat ik zwanger was. Mevrouw u bent al best ver als u overweegt abortus te plegen moet u opschieten. Dit is het eerste wat mij werd gezegd: nog bijkomend van de schrik maar ik wist gelijk nee ik wil het kindje houden. Hoe erg is het eigenlijk dat als je jong bent er gelijk word gesuggereerd dat je abortus wil ? Dat je het kindje niet wilt houden dat je daar over na moet denken. Het was totaal niet gepland nee ? Maar optie om het weg te halen zeker niet. Ik gooi gelijk me net gemaakte sigaret weg. Want ik wist het zeker dit kindje daar moet ik goed voor zorgen

Me partner aan het werk maar ik moest het hem vertellen. Bel hem op en vraag hem direct naar huis te komen. Hij bleef doorvragen waarom dus ik via de telefoon ‘ ik ben zwanger ‘ hij helemaal in paniek naar huis gekomen. Maar oh wat een blijdschap. Wij gaan samen voor dit kindje zorgen ❤️

Mijn zwangerschap liep echt prima. Geen klachten . Maar ook geen groeiende buik. Dus ik bleef hetzelfde kwa buik vorm. En mensen maar denken dat ik het verzon voor de aandacht of weet ik veel wat ? Maar nee ik was echt zwanger. Ik voelde haar weinig bewegen en ze was aan de kleine kant. Met 38 weken ingeleid . Een super bevalling gehad . Geen pijn maar er angstig. Dus besloten een ruggenprik te nemen wat niet eens echt nodig was. Maar het ging om het idee. Na een dag in het ziekenhuis lekker naar huis en genieten met de kleine.

Borstvoeding was de eerste maand echt een ramp. Voelde me gefaald als ik niet kon voeden . Lopen janken van de pijn maar alles is goed gekomen en heb tot 2 jaar de oudste mogen voeden.

Opleiding heb ik moeten afzeggen want ik zag het niet zitten om financieel een opleiding te betalen en ook financieel een kind te onderhouden. Wettelijk was ik nog verplicht. Gelukkig is dat met een rechtszaak en om in de jeugd reclassering te gaan allemaal goed gekomen. En hoef ik niet meer gedwongen te werken of naar school ( ben hier wel pas na me tweede bevalling van af dus nog niet zo lang )

Heb wel gewerkt toen me oudste nog jong was. Ik en me vriend wisselde elkaar af zodat ze niet naar de opvang hoefde .

Ik heb zo kunnen genieten van me meisje. En het is het allermooiste beroep wat er bestaat. Mama zijn.

Waarom word er vaak gedacht als je hoort ‘tienermoeders’ dat we nog bij onze mama wonen. Dat we het financieel niet aankunnen. Dat we niet voor onze kindjes kunnen zorgen zoals het hoort. Dat we nog jong horen te zijn onze eigen weg moeten bewandelen voor we aan kinderen beginnen ? Voor ik zwanger was was ik totaal niet gelukkig mijn dochter had mijn geluk terug gebracht in me leven en me eigenlijk echt positief veranderd . Maar ik snap het wel vaak word er op tv en social media tienermoeders geprofileerd alsof ze allemaal roken tijdens de zwangerschap. Ze moeite hebben met het moederschap. Ze nog thuis wonen. Maar nee zo hoef het echt niet te zijn. Ik kan met trots zeggen dat ik alles op een rijtje had ..

In me volgende post ga ik verder op me tweede zwangerschap en erna ..: