Jolijne's verhaal - deel 22

Ik was boos dat Lynn het lef had om voor mijn deur te verschijnen. Ik wilde hem dichtgooien maar ze hield haar hand ertussen en vroeg mij om haar erin te laten. Zo boos als ik was besloot ik toch om de deur weer open te trekken, ik knikte naar de woonkamer als goedkeuring om binnen te komen. Lynn loopt snel door, waarschijnlijk zodat ik geen tijd heb om me te bedenken. Ze doet haar jas los en gaat op de bank zitten. Defensief blijf ik staan met mijn armen over elkaar heen, afwachtend tot ze begint met spreken. Lynn voelt zich ongemakkelijk maar dat ze dit doet getuigd toch wel van écht lef. Ik kan me van mijn ouders niet herinneren dat mijn vader zijn vriendin diezelfde avond bij mijn moeder op de stoep stond.

'Ik weet wat je denkt Jolijne.' 'O? Echt? Vertel eens.' Snauw ik terug. 'Je denkt dat Stefan en ik een relatie hebben, dat we seks hebben. Maar ik kan je verzekeren dat het niet waar is.' Ik lach, net als dieren die zich bedreigd voelen en hun tanden laten zien. 'En jij denkt dat als je hier komt en doodleuk verteld dat dat wat ik denk niet waar is, dat ik me besef dat het een grote vergissing is en je ga smeken om Stefan thuis te brengen? Want daar is hij toch, bij jou?' Zo boos en gekwetst als ik ben, zo kalm en beheerst is Lynn. 'Ja, hij kwam naar mij toe omdat hij niet weet waar hij anders naartoe moet.' 'Hij heeft ook nog ouders Lynn, maar in plaats van daar aan de bel te trekken rent hij meteen in jouw armen.' Ik draai me om om in de keuken een glas water te pakken voordat ik ontplof. 'Heb je nog iets nieuws te vertellen? Anders kun je gaan.' Ik gun Lynn geen blik waardig. De gedachte dat zij het met Stefan deed terwijl hij duidelijk het huisje, boompje, beestje met mij had doet mij walgen. 'Ben je klaar met je tirade en klaar om te luisteren?' Zegt Lynn nu met iets meer strengheid in haar stem. Ik knik. 'Tuurlijk, erger wordt het vast niet.' Lynn lijkt het warm te krijgen en trekt haar jas uit. 'Asjeblieft Jolijne, ga zitten en luister.' Door de blik in haar ogen gaat er even een gevoel door mij heen dat ze nog wel eens gelijk kan hebben, anders deed ze dit niet. Ik ga zitten en kijk haar aan. 'Ik ben een en al oor.' Ze zucht en veegt met haar hand over haar schoot. 'Stefan en ik raakten bevriend, het klikte meteen op de eerste dag dat hij bij ons kwam werken. Jullie kwamen bij ons over de vloer, wij bij jullie. Dat was allemaal heel echt en gemoedelijk toch? Ik dacht zelfs dat er tussen jou en mij iets van een vriendschap ontstond?' Ik maak met mijn hand een wuif gebaar. 'Doet er nu niet toe, ga verder.' Lynn kijkt mij aan met een frons. 'Dat doet er wel toe, voor mij in ieder geval want dat betekent dat ik een vriendin nooit zoiets zal aandoen.' Ik lach. 'Het bloed kruipt waar het niet gaan kan Lynn, en jeuk is altijd erger dan pijn.' Ze negeert mijn opmerking en gaat verder. 'Heb je nooit gemerkt dat er periodes kwamen en gaan dat Stefan vreselijk down was en chagrijnig?' 'Ja, maar daar heeft iedereen last van. Het leven gaat niet over rozen, dat kan jij weten na je mislukte relatie met Dave.' Zeg ik met een sarcastische ondertoon, wetend dat ik haar daar waarschijnlijk mee raak waar ik haar raken wil. Ze slaat haar ogen neer en bijt op haar lip. 'Daar heb je een punt. Maar daar heb ik het nu niet over.' 'Over punten gesproken. Naar welk punt werk je toe? Op welk punt bedacht je om voor Stefan te gaan?' Lynn staat op en komt met haar gezicht dicht bij de mijne. 'Hou op Jolijne. Wil je achter de waarheid komen die eigenlijk niets met mij te maken heeft? Of blijf je zo rot doen?' Verbaasd kijk ik haar aan. We zwijgen en Lynn gaat weer zitten. 'Er was een moment dat Stefan duidelijk niet lekker in z'n vel zat, en ik kon ook wel een borrel gebruiken door de situatie thuis. Stefan en ik besloten om onder het mom van overwerken naar de kroeg te gaan voor een afzakkertje. Gewoon zoals vrienden doen. Ik was eerder aangeschoten dan hij was en begon te vertellen over mijn relatie met Dave. Hoe deze tot stand gekomen was, als een storm die nooit is gaan liggen. Ik vertelde hem wat ik zo ontzettend miste in mijn relatie, dat wat ik tussen jullie wel zag. Voor mij waren jullie het perfecte koppel. Al zoveel overwonnen, gewonnen en het vertrouwen in elkaar. Toen ik dat laatste zei begon Stefan te lachen en bestelde twee shotjes. Het stond amper voor hem en hij had het al weggetikt.' Lynn pauzeert. 'Hartstikke leuk hoor, borrelavonden. Maar dit is nog steeds geen verklaring.' Ze schuift een losse pluk haar achter haar oor en gaat verder. 'Na die twee shotjes begon hij mij te vertellen dat jullie relatie niet perfect was, dat hij iets miste. Iets waarvan hij zeker wist dat jij er van walgt en hem de deur wijst.' Ik ga rechter op zitten en buig iets naar voren. 'En dat is?' Sis ik terwijl ik de tranen voel prikken. 'Hij heeft een enorm geheim voor jou Jolijne, hij durft het je alleen niet te vertellen.' 'Maar hij nam jou wel in vertrouwen? Wat kan er naast vreemdgaan zo erg zijn dat je het verzwijgt voor je partner?' Lynn haar mondhoeken gaan iets omhoog staan. 'O Jolijne, je moest eens weten wat partners voor elkaar verborgen houden. Schulden, verslavingen in welke vorm dan ook...' Ik onderbreek haar want mijn geduld raakt op. 'Is hij verslaafd? Met jou? Aan jou? Verdomme Lynn, je zit me hier alleen maar te mindfucken! Je kan het nu vertellen en anders ren je maar terug naar huis om in de armen van MIJN man te vallen!' Lynn kijkt me geschrokken aan als ik uit mijn stoel schiet en alvast richting de voordeur loop. 'Geef hem een kans om eerlijk te zijn Jolijne, en sta er voor open.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat had hij al lang kunnen doen. Ik geloof er geen biet van dus asjeblieft, ga!' Lynn staat op en pakt haar jas. Ze komt dichtbij me staan als ik de deurknop van de voordeur beet pak en hem open. 'Zeg hem maar dat ik hem nooit meer wil...' 'Jolijne, hij houdt ervan om..' terwijl Lynn mij onderbreekt wordt zij onderbroken door het zien van mijn moeder. 'Waar houdt hij van?' Zegt mijn moeder voordat ik kan. Lynn kijkt naar ons beide en bijt op haar lip. Ze schud haar hoofd en stapt naar buiten. 'Hij houdt ervan om... nee..' Lynn staat te twijfelen. 'Wat wil je nu Lynn? Hints spelen?' Schreeuw ik haar toe als ze weg loopt. Mijn moeder trekt mij naar binnen. 'Bedaar, kom naar binnen.' Ze dwingt me om te gaan zitten en houd me vast als ik alle tranen laat lopen. 'Ga met hem praten Jolijne, geloof me nu maar.' Ik haal mijn hoofd van haar schouder en kijk haar aan. 'Zelfs jij weet het dus. Fantastisch mam.' Ik sta op en open ook voor haar de deur. Zonder tegenwerking vertrekt ze. Als de deur gesloten is zit ik er weer net zo bij als een paar uur geleden. Huilend, verdoofd door pijn, alleen.