Jolijne's verhaal - deel 27

Die avond dat ik Stefan door het raam zag kruipen om een eind te maken aan zijn leven, blijft mij tot op de dag van vandaag bij. Waar ik woest was, verdrietig en me een beetje verloren maar vooral bedrogen voelde, schakelde ik al die emoties uit. Met al mijn kracht die ik in mij had, hield ik hem tegen. Al mijn emoties vlogen het raam uit, ik was geschokt en bang. Bang voor wat had kunnen gebeuren maar tot op de dag van vandaag bang dat hij het weer doet als ik de discussie met hem aan ga of het hem verbied. Ik wilde hem niet verliezen, ondanks alles hield ik ontzettend veel van hem. Zoals de man in het bos zei, het is geven en nemen. Ik ben vooral heel veel gaan geven.

De weken die volgden heb ik ervaren als in een roes. Ik liet hem betreft het onderwerp met mate met rust en cijferde mezelf weg. Ik focuste mij vooral op de zorg voor onze kinderen. Jort had een moeilijk start gehad, Amber was net begonnen op school en ik moest voor mezelf ook nog verwerken dat ik nooit meer kinderen zou krijgen. Niet dat er nog een wens was voor een derde, maar je baarmoeder verliezen als je 30 jaar bent is best heftig. Waar ik me focuste op het herstel, zag Stefan een deur open gaan. Zijn geheim was er uit en hij voelde zich vrij om te doen wat hij wilde doen in mijn bijzijn. Na Jort zijn geboorte, zo'n 14 weken later, ben ik weer aan het werk gegaan. Ik starte met drie dagen en Stefan werkte er ook drie. Er was maar een dag in de week dat we beide aan het werk waren en kinderopvang nodig was. Als ik op een van die dagen zo ontzettend moe ben en het lijkt alsof ik een griepje onder de leden heb, breng ik de kinderen toch weg en meld mezelf ziek. Een hele dag alleen thuis, tijd om te rusten. Ik heb Stefan een app gestuurd of hij de kinderen vandaag op wil halen, maar vertelde niet dat ik gewoon thuis was. Naast dat ik me niet lekker voelde, was ik ook nieuwsgierig. Stefan heeft mij beloofd om nooit meer mijn kleding te gebruiken, maar dan wel zijn eigen collectie aan ging leggen. We hebben afgesproken dat hij twee setjes mag hebben, een paar schoenen en daarmee klaar. Ik weet waar hij het bewaard, maar gezien heb ik het nog nooit.

Ik ga op mijn buik voor ons bed liggen, daaronder ligt de doos met zijn spullen. Met mijn hand voel ik onder het bed, hij heeft het er verder onder geduwd dan ik gedacht had en moet moeite doen om het te pakken te krijgen. Als ik de doos tevoorschijn gehaald heb, zet ik hem op het bed en ga er naast zitten. Ik veeg mijn haren uit mijn gezicht en zucht eens een keer voordat ik het deksel er af haal. Een voor een haal ik de netjes opgevouwen kleding er uit. Het zijn twee verschrikkelijke jurkjes. Een diep decolleté waarvan ik het nut niet inzie aangezien er geen decolleté te zien is en kort.. in Rusland noemen ze dit model een "kanpoesnetnjetzien-jurk". De eerste is knalroze met langs de halslijn allemaal steentjes. De tweede is zwart, net zo kort en diep uitgesneden maar er zitten lange mouwen aan, van dat doorzichtige stof. Verschrikkelijk vind ik het en eigenlijk moet ik er om lachen. Dan valt mijn oog op de schoenen. Het zijn zwarte, glimmende stelten. De hak is zo dun en hoog dat een stripper er omheen kan dansen. Zonder er over na te denken trek ik ze aan, ik wil weten hoe dat voelt. Ik trek mezelf omhoog aan de kast en voel meteen dat dit heel erg wankel is, snel ga ik weer zitten om ze uit te trekken en verbaas me erover dat hij dit gekocht heeft en of hij er überhaupt op kan lopen. Als ik weer in de doos kijk, zie ik dat hij zich al niet aan de afspraak gehouden heeft. Naast de twee jurkjes zie ik ook twee mini rokken en drie topjes. Ik schud mijn hoofd en zie dat dit het was. Als ik de spullen terug stop in de doos, besef ik me dat hij ook ondergoed nodig zou hebben. Maar waar is dat dan? Ik kruip nogmaals voor het bed en gebruik mijn telefoon als zaklamp en vind nog een doos. Ook deze doos beland bovenop ons bed en ik open hem. Korsetten, bustiers, beha's, jarretels, panty's in allerlei soorten en dan zie ik nog een aantal dingen die niets met kleding te maken hebben. Het zijn speeltjes die ik nog nooit eerder gezien heb maar waarvan ik wel kan raden waar hij het voor gebruikt. Het schokt me. Stefan heeft mij al die tijd sinds ik het weet volgehouden dat het niet seksueel is maar puur om te onthaasten. Ik heb hem gevraagd of hij zich aangetrokken voelde tot mannen, of zelfs vrouw wilde worden, maar zijn antwoord was stellig nee. Het feit dat hij al liegt over het aantal kledingstukken zorgt bij mij voor wantrouwen, want als hij hier over liegt? Dan kan hij daar ook over liegen. Dan leef ik met een man die helemaal niet tot mij aangetrokken is, maar tot mannen. Of dat hij wel een vrouw wil zijn. Deze ontdekking maakt mij verdrietig en boos, radeloos. Ik gooi alles weer in de doos en schop deze onder het bed. Huilend ga ik op het bed liggen tot ik in slaap val. Als ik wakker word, komt dit door de deurbel. Ik kijk op de klok en zie dat we al halverwege de middag zijn. Als de bel voor de tweede keer gaat, ren ik naar beneden. 'Goedemiddag mevrouw, drie pakketjes voor u.' Verbaast kijk ik de beste man aan als hij de pakketjes overhandigt. Zodra hij vertrokken is kijk ik naar de naam die op de pakketten staat. "Mevrouw Stefanie Koers". Ik haal mijn handen door het haar en loop naar de keuken om een mes te pakken zodat ik de dozen open kan snijden. Het is nog meer kleding, nog meer speeltjes, pruiken en make-up. Mijn mond valt open en ik ben pissig. Ik loop naar boven om de twee dozen die onder het bed liggen te pakken en loop direct door naar de container. Alle vijf de dozen hun inhoud gooi ik er in. Daarna loop ik naar de badkamer en schuif ik al mijn make-up in de vuilnisbak die voor het grijpen staat. Ik trek de zak er uit en gooi ook deze in de container. Met een klap gooi ik hem dicht. 'Grote schoonmaak Jolijne?' Hoor ik achter me. Het is Esmeralda, de buurvrouw. Ik draai me met mijn gezicht naar haar toe en was vergeten dat de tranen over mijn wangen stroomden. 'Zoiets.' Esmeralda haar blik verandert van vrolijk naar bezorgd en ze loopt op mij af. Ze pakt mij vast en geeft mij een knuffel. 'Wat er ook is Jo. Ik sta voor je klaar, dat weet je toch?' Ik knik terwijl ik snik. Ze gooit een arm om mij heen. 'Kom, jij kan wel een sloot thee gebruiken.' Ik glimlach naar haar en loop met haar mee. Moet ik het haar vertellen? Of moet ik gaan liegen?