Jolijne's verhaal - deel 25

Stefan was verbaasd dat ik niet wilde dat hij zou vertrekken. Een groot deel van zijn kleding is bij Lynn, maar meteen ophalen doet hij het niet. Ik wil dat niet. Ik wil met hem praten over zijn geheim, want door zijn biecht is er een antwoord gekomen maar nog veel meer vragen bij gekomen.

'Wat had je Amber verteld over mijn afwezigheid?' Vraagt Stefan als hij de slaapkamer uit wil lopen. 'Dat je ging logeren. Verder niet.' Hij knikt en vertrekt naar beneden om het normale leven weer op te pakken, oftewel, hij gaat eten koken. Jort is klaar met drinken en ligt op mijn borst te slapen. Ik kan hem in zijn bed leggen maar dan moet ik naar beneden, dat wil ik niet. Ik zie dat mijn telefoon op het nachtkastje ligt en probeer met uitgestrekte arm deze te pakken te krijgen. Na poging vier lukt het me. Ik negeer de berichten die in mijn scherm tevoorschijn komen en ga rechtstreeks naar het internet. Eenmaal op Google tik ik het in. 'Mijn man draagt vrouwenkleding.' Bij het drukken op de zoek knop moet ik twee keer slikken. Ik tik een paar pagina's aan met persoonlijke verhalen van mannen die zich als vrouw kleden, maar het is niet wat ik zoek. Ik zie de woorden 'travestiet' en 'crossdresser' veelvuldig onder mijn ogen door komen en ga deze twee gebruiken als zoekterm. Ik kom op een website terecht waar ik eindelijk op feiten stuit, dingen waar ik iets mee kan. Als eerste lees ik dan ongeveer 200.000 mannen in Nederland travestiet zijn. Mijn mond valt open bij dat getal. Er blijkt een onderzoek naar gedaan te zijn en er wordt gegokt op het dubbele omdat velen er natuurlijk niet open voor uit komen, zoals mijn Stefan. Het volgende dat ik lees is dat de meesten dit doen vanaf de puberteit en dat het een lichte vorm van genderdysforie is, oftewel, een geslachtsidentiteitsstoornis. Als ik verder lees krijg ik last van rillingen die over mijn lijf lopen. 'Het grootste gedeelte van de crossdressers is een doorsnee man/vader en dat blijft hij ook.' Na de rillingen voel ik dat ik boos word. Doorsnee man en/of vader? En dat blijft hij ook? Ik heb net te horen gekregen dat mijn MAN zich graag verkleed als vrouw, dat is wat mij betreft niet doorsnee. Ik druk mijn telefoon uit om mezelf niet verder te confronteren, want eerlijk gezegd weet ik niet of ik er gelukkig mee ben of zal worden dat ik dit weet.

Als ik Jort in zijn wieg gelegd heb, ga ik naar beneden. Stefan staat eten te koken en mijn moeder zit nog steeds in de tuin, met Amber. Ik loop net zoals gisteravond naar de keuken toe om een glas water te pakken en kijk naar Stefan die z'n best doet om geen oogcontact te maken. 'Ik heb net op internet rond gezocht, over...' Stefan kijkt op. 'Ik ben niet zoals het op het internet beschreven staat Jo.' Onderbreekt hij mij. 'Doorsnee man en/of vader. Dat slaat niet op jou?' Stefan roert in de saus voor de pasta en focust zijn blik daar op. 'Je kan nu wel wegkijken en zwijgen Stefan, maar ik wil het weten, ik wil weten hoe het allemaal werkt en in elkaar zit en wat jij doet.' Stefan blijft mij negeren, ik drink mijn glas in een teug leeg en ga naar buiten. 'Mam, blijf je eten?' Vraag ik als ik op haar af loop. 'Nee, ik ga zo als je het niet erg vind.' 'Wil je Amber meenemen om te logeren? Stefan en ik moeten praten, alweer... Ik wil niet per ongeluk een luistervink in de vorm van een kleuter erbij hebben.' Ze knikt. 'Waar moeten jullie over praten?' Vraagt ze zachtjes. 'Doet er niet toe. Sorry, ik kan het je niet vertellen.' Ze kijkt me verbaast aan en ik doe nu hetzelfde als Stefan bij mij deed. Ik negeer haar en vermijd het oogcontact. 'Amber!' Roep ik. Amber kijkt op vanuit de zandbak en ik gebaar haar bij mij te komen. 'Lieverd, ga maar even je logeerspullen pakken, je mag een nachtje bij oma slapen.' Zeg ik met een gemaakte glimlach. Zo enthousiast als ze is, springt ze op en neer en rent naar binnen toe om haar spullen te pakken.

Een paar uren later als de nodige blikken gedeeld zijn, maar oogcontact ook vermeden is in een stilte die oorverdovend is, zet ik de eerste stap. 'Je verkleed je als vrouw.' Zeg ik. Stefan kijkt op van zijn telefoon en legt deze weg. 'Ja.' 'Sinds de puberteit?' 'Ja.' 'Weten je ouders er van?' 'Nee.' Verbaasd kijk ik hem aan. Stefan, ik probeer met je te praten. Het zijn geen multiple choice vragen. Hij zucht en ik zie dat hij deze ondervraging moeilijk vind. 'Mijn moeder heeft me een keer betrapt toen ik haar schoenen aan had.' 'Hoe liep dat af?' 'Tja, je kent haar. Mijn ouders zijn vrije mensen, ze zocht er verder niets achter.' Ik knik en voel zenuwen door mijn lijf gaan. 'Ik zag op de foto's dat je ook make-up op had. Heeft Lynn dat gedaan?' 'Ja, ze heeft ooit de opleiding tot visagiste gedaan. Ze vind het leuk om te doen.' 'En jij? Wat voel jij erbij?' Stefan haalt zijn schouders op en wrijft over zijn voorhoofd. 'Het voelt goed.' 'Daar kan ik me niet veel bij voorstellen. Maar goed, als jij het zegt. Hoe vaak doe je het?' 'Als ik het nodig heb. Met Lynn was het eens in de twee weken, daarnaast deed ik het thuis ook wel eens tussendoor. Gemiddeld iedere week denk ik.' Ik schrik als ik dat hoor. 'Hier thuis? Wanneer dan?' 'Als jij aan het werk ben of uit eten.' 'Als ik uit eten ben? Maar dan is Amber er toch gewoon? Heeft ze je..' 'Nee, ze heeft het nooit gezien. Wees maar niet bang, ik ben voor haar gewoon haar vader en geen freak.' Stefan kijkt weg. Aan de ene kant wil ik meteen zeggen dat hij dat niet is, maar aan de andere kant weet ik dat het voor mij anders voelt. 'Waar zijn die foto's voor?' Stefan staat op en pakt zijn laptop. 'Dat zal ik je laten zien.' Ik knik beheerst maar van binnen explodeer ik door alle emoties die door mij heen gaan. Hij typt een webadres in en logt in op een website. Een website voor travestieten. Ik kijk in stilte over zijn schouder mee als hij op een profiel klikt. De foto's die er op te zien zijn heb ik eerder gezien vandaag. 'Dit is Stefanie, Jolijne.' Ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht, hij lijkt trots. Mijn mond valt open als ik dit profiel zie en door de reacties van anderen eronder. Reacties als: 'Wauwie Stefanie, je bent zo vreselijk sexy! X' Ik walg ervan en kan dit niet meer verbergen. 'Je hebt een openbaar profiel op een website voor travestieten? What the fuck is dit Stefan? Een datingsite? Kijk naar die gore, belachelijke reacties onder je foto's!' De trots die hij even tevoorschijn haalde verdwijnt als sneeuw voor de zon door mijn reactie, of beter gezegd, doordat ik in de flip modus sta. Ik loop weg van hem en zijn laptop, mijn ademhaling versnelt en ik probeer te bedenken wat ik verder moet zeggen of doen. 'MIJN kleding zo te zien?' Schreeuw ik. Met gebogen hoofd zegt hij zachtjes ja. 'Dat nam je mee in die sporttas van je? Jemig Stefan. Dat is van mij! Hoe haal je het in je hoofd om mijn kleding aan te trekken?' 'Ik heb ook wel kleding van Lynn aan gehad.' Probeert hij nog te zeggen maar er is geen houden aan. Ik loop in flinke passen naar de kast om de rol met vuilniszakken te pakken. Als ik hem weer voorbij loop gaat hij staan en probeert mij tegen te houden. 'Wat ben je van plan?' 'Ik gooi alles weg, alles!' 'Wat moet je dan zelf aan?' 'Desnoods een overall.' Zeg ik met een giftige blik in mijn ogen. Stefan laat mij lopen en roept me na. 'Denk je dat dit makkelijk is voor mij? Om dit open met je te delen?' Zijn woorden vallen enorm verkeerd. 'Denk je dat alles om jou draait? Hoe denk je dat ik me nu voel? Lul... of is het trut?' Mijn woorden raken hem en dat kan me nu op dit moment niets schelen. 'En trouwens, had je niet creatiever kunnen zijn? "Stefanie" echt?doe dan "Tina Travestiet" ofzo.' Ik zie hoe Stefan kleiner wordt en mijn woede groter. Ik verlaat de kamer omdat ik hem niet meer aan kan kijken, voor mijn gevoel is hij niet meer mijn man maar een wildvreemde waar ik niets mee te maken wil hebben.