Jess, tussen fictie en non-fictie #5

Remco blijkt een lieverd, te lief als je het mij vraagt en eigenlijk totaal ongeschikt voor mij. Hij doet alles wat ik vraag en eerlijk gezegd maak ik daar wel eens misbruik van. Als een soort goedmaker ga ik mee naar zijn ouders, die wilden wel eens weten met wie Remco al zijn vrije uren doorbrengt. Ik blowde een paar dagen niet, at gezond en zorgde voor zoveel buitenlucht dat ik mooie blosjes op mijn wangen had. Ik wilde een goede indruk maken.
'Hai, ik ben Jess,' zei ik vrolijk en steek mijn hand uit. Zijn ouders blijken hartelijke mensen en stellen geen vervelende vragen, al kijkt Remco's vader mij vaak zo doordringend aan dat ik er enorm zenuwachtig van wordt. De gespeelde vrolijkheid begint te benauwen en ik wil zo snel mogelijk weg.
'Je lust toch wel chili con carne?' vraagt Remco's moeder en ik weet niet waarom maar ik knik. 'Gaan jullie maar even naar boven,' vervolgt ze en knipoogt even veelbetekenend naar Remco. Die pakt opgelaten mijn hand en sleept mij mee naar zijn kamer.
'Sorry, ik wist niet dat ze zo irritant zou gaan doen,' zegt hij en gaat op zijn bed zitten. Ik weet niet wat hij nu van mij verwacht en kies ervoor om op zijn bureaustoel te gaan zitten. Remco frunnikt wat zenuwachtig aan zijn mouw en zijn verlegenheid irriteert me.
'Kom naast me zitten,' zegt Remco. Ik kijk hem aan en ik weet wat er komen gaat; we zoenen, zijn handen verdwijnen onder mijn shirt en daar blijft het dan bij. Ik ben dan ook van mijn stuk gebracht als hij mij achterover duwt en naast mij komt liggen. Dit keer legt hij zijn hand op de knoop van mijn broek maar ik duw zijn hand weg, ik verstijf en kijk Remco angstig aan.
'Je hoeft niet bang te zijn, ik doe je geen pijn,' fluistert hij en knoopt mijn broek open. Nogmaals duw ik zijn hand weg, ik wil dit niet. Nooit meer. Dat hebben Gerard en Eduard voorgoed voor mij verpest.
'Remco, niet doen, alsjeblieft. Ik wil dit niet.'
'We hebben nu al een aantal weken verkering, het wordt wel eens tijd voor de volgende stap toch?' Remco kijkt mij vragend aan en ik schud mijn hoofd.
'Sorry, ik kan het niet, echt niet.'
'Misschien heb ik iets voor je waardoor je wat kan ontspannen,' zegt Remco en trekt de la van zijn bureau open. Hij houdt een zakje met pillen voor mijn neus en weer schud ik mijn hoofd.
'Geen drugs, niet vandaag. We zijn verdorie bij jou thuis!' snauw ik en ga rechtop zitten. Gelukkig wordt er geroepen dat het eten klaar is en ik ga snel naar beneden zonder Remco nog aan te kijken.

'He, pssst, Jessie!'
'Vincent, ik heet Jess!' sputter ik zwakjes. Ik moet mij er zo langzamerhand maar bij neerleggen dat hij mij voor altijd zo noemt.
'Ik heb iets nieuws, vanavond proberen?' Vincent opent zijn hand en ik zie een aantal pillen liggen.
'XTC?'
'Speed,' glimlacht hij geheimzinnig.
'Dat is toch meestal in poedervorm?' Ik pak een pil uit zijn hand en bekijk deze goed. 'Gaan we dan ook naar een feestje?'
'Het feestje is hier, Jess. Harold, Remco en Coby komen uiteraard en ik heb nog een paar anderen gevraagd. Oh, Marvin komt ook, hij neemt “cadeautjes” mee. Wordt een topfeest! Please, zeg me dat je komt!'
'Ik moet eerst werken, maar daarna ben ik van de partij,' beloof ik en stort mij weer op de mand met wasgoed.
Een paar weken geleden had ik niet kunnen bedenken wat ik allemaal aan drugs in mijn lijf zou pompen. Wiet was nog tot daar aan toe en ook de paddo's konden enigszins door de beugel. De pillen die ik van Remco kreeg liggen nog altijd onaangeroerd in het muziekdoosje en hij is er ook niet meer over begonnen.
Mijn baan in het eetcafé bevalt goed en ik twijfel of ik nog wel zin heb om naar school te gaan, het leven dat ik nu leidt is bizar en heel gezellig maar ik moet ook aan mijn toekomst denken. Ik gooi het meeste wasgoed ongevouwen in de kast en schud de toekomst van mij af, daar heb ik nog alle tijd voor.

'Yo, yo, yo, Jessie!' schreeuwt Vincent boven de muziek uit. Ik manoeuvreer mijzelf de trap op en plof op de bank neer. Nog voordat ik mijn schoenen uit heb houdt iemand een joint onder mijn neus en als ik opkijk staat Remco voor me. Hij kust me snel en komt naast me zitten.
'Ik heb van Vincent wat speed gekregen, proberen?' Ik schud mijn hoofd.
'Niet vanavond, ik ben moe en wil eigenlijk vroeg gaan slapen.'
'Slapen? Nu? En jij denkt dat dat gaat lukken met deze herrie?' grijnst Remco. Ik haal mijn schouders op en steek een sigaret op.
'Zullen we naar mijn kamer gaan?' vraag ik en Remco knikt.
'Hier, neem je wijn mee. Vieren we bij jou wel ons eigen feestje.' Hij kijkt mij veelbetekenend aan en ik denk te weten wat hij van plan is.
Nog voordat we Vincents kamer verlaten gaat plotseling de muziek en het licht uit en zie ik even later Lex in de deuropening staan. 'Het lijkt mij dat dit feestje voorbij is.' Voor ik er erg in heb is iedereen vertrokken en blijven Vincent, Coby en ik over. 'Komen jullie maar even mee naar beneden, ik denk dat we even moeten praten,' zegt Lex kortaf en ik hoor aan zijn stem dat we ons er niet met een smoes vanaf kunnen maken.

'Wiens idee was het feestje?' Lex gebaart tevens naar de stapel wiet en pillen en kijkt ons een voor een aan.
'Van ons allemaal,' zeg ik voordat Vincent kan antwoorden. Vincent geeft mij een snelle blik van waardering en knikt dan ook, gevolgd door Coby.
'Hoe vaak worden dit soort feestjes gegeven? Wekelijks, maandelijks? Af en toe?' vraagt Lex en hij klinkt nu eerder bezorgd dan boos.
'Gewoon af en toe, het stelt niets voor,' zegt Coby. 'Soms hebben we zin in een verzetje.'
'Ik noem deze hoeveelheid drugs niet echt een verzetje,' grimast Lex. 'Ik wil jullie nu afzonderlijk spreken, ik begin met jou, Jess.'
'Vertel,' commandeert Lex.
'Wat Coby al zei, het stelt niet zoveel voor. Ik moest eerst nog werken, toen jij ten tonele verscheen was ik er net een paar minuten.'
'En al die drugs? Gebruiken jullie allemaal?'
'Ik kan alleen voor mijzelf spreken, ik weet niet wat Vincent en Coby gebruiken, dat moet je aan hen vragen.' Ik hang ongeïnteresseerd onderuit en ik weet natuurlijk wel dat dit niet de meest ideale houding is maar het interesseert me echt niet. Ik weet nu al dat er volgende week wel weer ergens een feestje is, Lex kan daar toch niets aan doen.
Lex zucht even. 'Jess, ik had meer van jou verwacht. Ik weet natuurlijk wel dat Vincent en Coby drugs gebruiken, ondanks dat de drugstesten negatief zijn. Maar toch... Ik ben diep teleurgesteld. Je krijgt twee weken huisarrest, je mag alleen naar buiten voor boodschappen en werk. Verder zullen Martine en ik de komende twee weekenden hier aanwezig zijn, blijkbaar is de vrijheid jullie teveel. Je kan gaan. Stuur Coby naar binnen alsjeblieft.'
'Wat zei hij?' vraagt Vincent en klampt zich aan mij vast.
'Twee weken huisarrest,' mompel ik en wil naar boven lopen. Vincent houdt echter nog steeds mijn arm vast.
'Twee weken? Dat meen je niet! En de weekenden?'
'Lex en Martine zijn hier in het weekend, we kunnen dus echt geen kant op,' zeg ik toonloos. Ik weet niet waarom ik zo teleurgesteld ben, even een beetje rust en regelmaat zonder drugs zou best welkom zijn.
'Oh, maar dat is wel vaker gebeurd in het verleden. Daar hebben Coby en ik wel onze trucjes voor,' grijnst Vincent.

Vincent bleek gelijk te hebben en met uitgestreken gezichten verzonnen we extra diensten, vergeten boodschappen en een zieke tante. We hingen uit het zolderraam van Vincent om joints te roken en tot in de late uurtjes zaten we bij elkaar. Remco glipte naar binnen zodra hij de kans had en verdween weer als een geoefende inbreker. Voor het wakend oog hielden we ons gedeisd en na twee weken deelde Martine ons mee dat het huisarrest was opgeheven.
'Ga je vanavond mee naar Groningen? Er is een rave party,' zegt Coby en kijkt mij lachend aan. Ik durf niet te zeggen dat de afgelopen twee weken best wel een verademing waren en knik uiteindelijk.

Tussen Vincent en Coby hangt een opgewonden sfeer en ik vraag me af wat ze gebruikt hebben. Bij de ingang worden we gefouilleerd en krijgen al snel groen licht om naar binnen te gaan.
'Zo, wie wil er een pilletje?' vraagt Vincent en houdt een goed gevuld zakje omhoog. Ik aarzel nog even maar neem er toch een.
'Welkom in de wereld van de speed,' fluistert Remco in mijn oor. Na ruim een half uur merk ik direct verschil; al mijn zintuigen staan op scherp en ik voel mij ineens enorm seksueel aangetrokken tot Remco, ik kan niet van hem afblijven.
'Laten we een rustig hoekje opzoeken, Jess.' Remco trekt mij door de menigte heen en niemand lijkt op ons te letten. In een donker stukje van de zaal trek ik Remco naar mij toe en zoen hem intens. Ik voel zijn handen overal en ik wil eigenlijk niets liever dan seks met hem. Ongeduldig maak ik zijn riem los en glij met mijn handen in zijn broek. Remco stopt even en kijkt mij vragend aan. 'Weet je het zeker?'
'Stop met praten, voordat ik mij bedenk.'
Ondanks dat Gerard zo af en toe voorbij flitst geniet ik enorm van de seks met Remco, ik laat mijzelf helemaal gaan. Ik zou uitgeput moeten zijn maar ik voel de energie door mijn lijf stromen en wil eigenlijk alleen maar meer. 'Is dit wat speed doet?' fluister ik. Remco knikt terwijl hij zijn broek optrekt.
'Ik wil meer...' zeg ik zacht.