
Jemig, waar doe ik het nog allemaal voor???
Dat is wat ik me de laatste tijd steeds weer afvraag... Waarom doe ik het allemaal überhaupt, het heeft toch geen zin!
Omdat het de laatste tijd constant chaos in mijn hoofd is, is het ook chaos in huis... Werkelijk elke kamer in huis was een grote puinzooi! De jongste sliep nog op onze kamer, dus haar kamer werd al gauw de "pleur daar maar neer" kamer.
Lekker makkelijk hoor, we trekken gauw de deur achter ons dicht en niemand die het ziet... niemand behalve mama!
Ja want mama is de hele dag thuis en die doet toch de hele dag niks... is natuurlijk niet zo, maar zo voelde het de afgelopen tijd wel regelmatig. Ik voelde me niet gewaardeerd, ik liep en loop de benen onder mijn reet vandaan voor iedereen, maar dat is blijkbaar voor velen vanzelfsprekend... "IkkeDus" doet het wel!
Nou ik was er klaar mee... dus omdat ik niet betaald krijg werk ik niet???
Op een dag was het genoeg en waar ik de energie vandaan gehaald heb weet ik niet, maar ik heb ons huis van onder tot boven compleet opgeruimd, gesopt enz enz.
Daarna heb ik voor mezelf een schema gemaakt voor de hele week, daar staat op wat ik elke dag moet doen en ik heb een vakje over voor wat extra's elke dag. En dat werkt joh! Heerlijk dat afvinken van mijn taken!
Maar toch op de een of andere manier heb ik nog steeds geen rust in mijn hoofd.... Mijn moeder zei nog dat het wel een lekker gevoel gaf zeker dat opgeruimde huis, ja dat zou je denken.... toch is het niet zo.
Tuurlijk het geeft me meer adem, maar ik heb nog steeds een chaosgevoel.
Nu is er om me heen een hoop aan de hand, zo is daar mijn schoonvader die tegen kanker vecht en we doen alles voor ze, van rijden naar het ziekenhuis tot op de hond passen, maar afgelopen week kregen wij een boze schoonmoeder tegen ons, want het kwam er kort gezegd op neer dat ze vond dat wij haar als stront behandelen.
Nou ik kan je wel zeggen... mijn man en ik waren not amused!!! Ik was zo boos dat ik bij mijn zus mijn gal ben wezen spuwen, want dit was ff de druppel voor mij.
Ik heb me zo op lopen fokken dat ik erna bijna over mijn nek ging, zo pissig was ik...
Nu heb ik ook mijn bekkie wel bij, dus heb haar wel gelijk even laten weten wat ìk ervan vond en nu kun je zeggen, ja maar je schoonmoeder heeft het nu heel zwaar...
Ja dat klopt, maar wij ook en daarbij wordt regelmatig vergeten dat ik in tegenstelling tot mijn schoonzus WEL een familie heb waar ook een hoop aan de hand is en dat ik het er met hen niet over heb wil niet zeggen dat het me niets doet!!!
Maar goed, dan heb je dus thuis de troep opgeruimd en gedaan en dan komen de kids thuis en dan....BOEM!!! alsof er zomaar een bom ontploft als ik even niet oplet... Overal zooi, plakkerige vloer en weet ik het wat... en dan komt man thuis en foeter ik, alsof ik mezelf elke keer weer moet verantwoorden dat ik ècht wel wat gedaan heb vandaag hoor, maar dat er niks meer van te zien is. Jeetje wat klink ik ongeloofwaardig, maar gelukkig trekt ie zich "niks" van de rommel aan, maar toch voel ik me gefrustreerd en zeg ik waarom doe ik in godsnaam nog iets hier in huis, het heeft toch gen zin!
Er zijn wel daagjes bij dat ik niks doe, ik heb nog een uk thuis overdag, maar dat zeg ik dan ook gewoon eerlijk... Mijn man is wat dat aangaat totaal niet moeilijk, hij zegt altijd zolang mijn eten maar op tafel staat bij thuiskomst vind ik het prima!
Tegenwoordig kan ik het wel allemaal wat makkelijker naast me neer leggen en ik ben heel erg goed geworden in het blocken van dingen die me "niet aanstaan". En zoals ik al eerder zei, het schema helpt me goed, ik weet nu... oké vandaag is het bijvoorbeeld de dag van de huiskamer, morgen van oudste dochter, dus vandaag geen stress over kamer van oudste dochter hoe groot de bende daar ook is :)