"Je bent zo jong, je moet nog leven!", was één van de vele opmerkingen die ik kreeg.

Allereerst bedankt alvast voor het lezen!

Ik was 21 toen ik erachter kwam dat ik zwanger was van Tex. Dolblij maar zo in de war. Familie en vrienden waren onze grootste support.

En ja, 21 jaar. Zwanger, een bijbaantje, wilde ik graag nog een nieuwe studie doen, een huisje kopen met Bowie. Ja, mijn, onze wereld stond ook echt wel op z'n kop.

Mijn buikje is na 5 maanden pas echt gaan poppen. Heel lang is hij nog verborgen gebleven. Ik werk in een drogist en veel mensen hadden het pas door toen ik 6/7 maanden zwanger was. Toen had ik "ineens" een dikke buik.

Het vervelendste wat ik aan mijn hele zwangerschap heb ervaren is dat mensen, buitenstaanders, die totaal niet wisten wie ik was. Zoveel commentaar op mij konden hebben. En ik weet dat dit natuurlijk niet alleen naar mij zou zijn maar ook andere jonge moeders.

De meeste vragen/opmerkingen die ik kreeg waren:

- "Hoe oud ben je? 21? Oh ben je dan wel klaar om moeder te worden?"

- " Je bent zo jong, je moet nog leven!"

- " Zoveel levenservaring heb je niet, hoe denk je ingodsnaam een baby op te voeden."

- " Succes, zware nachten met een baby zijn anders dan de nachten waarin je in de club staat."

- "Moet je de baby alleen opvoeden? Of is er toch nog een vader inbeeld."

Ik kan veel hebben maar toch merkte ik dat je me heel klein voelde en ook heel jong wanneer mensen zulke opmerkingen maakte. Ik heb wel eens getwijfeld of ik daadwerkelijk "klaar" ervoor ben om een baby te krijgen.

Maar ik ging nadenken. Hoezo was het vroeger "oké" en "normaal" om op jonge leeftijd kinderen te baren? Deze kinderen toen, zijn nu ook ouders.

Zou iemand van 30? Of 40? Een baby beter dan ons kunnen opvoeden?

Nee, er is voor een opvoeding geen handleiding. Iemand van 30 jaar met zoveel meer levenservaring dan ik. Zal niet beter zijn of haar kind opvoeden dan dat ik dit zou doen. Maar ook iemand van 30 jaar hóeft niet eens zooooveel levenservaring te hebben als dat ik heb? Niemand kan een kindje goed opvoeden. Iedereen ziet dingen anders en wil dingen anders doen.

Ik moet nog leven? Nu ik een kleintje heb, staat mijn leven stil? Ik heb het gevoel en het idee dat ik nu écht ergens voor leef. Ons leven staat niet stil, er zijn wat kleine aanpassingen. En deze aanpassingen lukken ons prima.

En ja, ik heb een geweldige man waarmee ik onze zoon mag opvoeden. Ik sta er niet alleen voor, hij probeert me te helpen waar hij denkt wat nodig is. Vaders staan altijd 2-0 achter. Maar hij doet echt heel goed z'n best en ik ben mega trots op hem. Dus nee, ik doe het NIET ALLEEN.

Zware nachten? Ik ben praktisch gezien een oma, uitgaan ging ik heel zelden. Ik keek liever series met een kopje thee en ging het liefste voor 22:00 uur naar bed 😬.

Toch heb ik het idee dat veel mensen vinden en denken dat je eerst carriere "moet" maken voor je aan kindjes "begint", dat je een bepaalde leeftijd "moet" hebben om volwassen genoeg te zijn, genoeg ervaring te hebben om zo een kleintje de weide wereld in te laten.

Als je vragen hebt of advies wilt stuur me dan een berichtje via Instagram @byrubyx