It's all in your mind

Eindelijk heb ik iets gevonden wat werkt! Tot nu toe dan. Ik ben niet dik, dat weet ik. Ik ben 174cm lang en weeg nu 66 kilo. In 4 dagen tijd ben ik 1 kilo afgevallen. Zonder daar echt veel extra's voor te doen. Ik voel me alleen lekkerder bij een gewicht van 60 kilo. Afvallen is altijd een beetje een dingetje geweest bij mij... Ik was als tiener vrij stevig. De weegschaal gaf een gewicht aan van ver over de 70 kilo.

Nog niet echt dik, dik, maar wel zwaar genoeg om gepest te worden. Ik was altijd een beetje een einzelgänger en kon dan ook goed zwelgen in mijn eigen verdriet. Ik ben van de 1op de andere dag gestopt met snoepen en gooide het roer volledig om. Ik deed oefeningen die ik in tijdschriften zag. Helaas sloeg ikhierin door toen ik merkte hoe snel ik gewicht kwijtraakte. Ik ontwikkelde een eetstoornis.

Ik woog krap aan 56 kilo en dat was achteraf gezien te weinig voor mij. Dat zag ik toen niet in. Dit is dan ook mijn valkuil. Ik moet niet doorslaan. Ik geloof ook niet dat ik dat nog zal doen. Ik ben veel te gelukkig met mijn dochters en mijn leven zoals het is. Dat houdt mij sterk en stabiel.

Ik ben geen Doutzen Kroes die op en top in vorm is. Ik bulk dan ook niet van het geld om mij een personal trainer te kunnen veroorloven, maar toch werd ik stiekem wel een beetje jaloers toen ik afgelopen week een foto van haar op Facebook voorbij zag komen. Een prachtig door de zon gebruind lijf in een minuscule bikini aan het voetballen. God, wat heerlijk om zo'n lijf te hebben.

Nogmaals ik ben niet ontevreden over mijn voorkomen, maar zou wel iets tevredener kunnen zijn.. Met een kilo of 6 minder. Tegenwoordig staat alles in het teken van Powerfood en killerbody's. Leuk. Heb ik geprobeerd, maar die leefstijl is niet vol te houden. Dan moet ik altijd apart koken en een half uur sporten op een dag is toch wel de max. voor mij. Tussen de bedrijven door dus. Want naast een druk, maar heerlijk, gezinsleven heb ik ook een drukke kantoorbaan. Ik eet wel gezond , maar wil het leven wel leuk houden. Dus op zaterdag een patatje of een keer een flink stuk chocolade en een koekje bij de koffie moet kunnen. Het boek “killerbody” van Fajah Lourens heb ik ook gepoogd volledig doorheen te werken. Een aantal oefeningen die in dit boek staan, heb ik opgenomen in mijn “sportroutine” en voor recepten gebruik in nu af en toe het kookboek "on The Go" van Renske Kroes. Maar ik neem niet, zoals Fajah, mijn eigen trommeltje met gezonde snacks mee naar een feestje.

Ik ben sporten leuk gaan vinden. Juist omdat ik resultaat zag. Terwijl ik als kind een hekel had aan gym of welke sport dan ook. Ik las laatst ook iets over de-toxen. Je lichaam ontgiften van onnodige vetten en suikers die in onze voeding zitten. Ik ben altijd wel wat sceptisch wat betreft afvallen methodes met pillen of shakes of dergelijke. Maar baat het niet dan schaad het niet. Zodoende heb ik dus een potje detox formule besteld. Qua levenswijze heb ik weinig aanpassingen gedaan. Fietsen doe ik al veel. Elke dag. Het weekend zwem ik vaak met mijn dochters en snoepen doe ik nauwelijks. Ik heb wel mijn periodes, maar kan mezelf goed bedwingen. Dus ja, qua snoepen heb ik wel wat verandert. De zak chips en chocolade laat ik nu liggen, maar that's it. Als ik iets echt wil dan lukt het mij ook. Dat weet ik.

Zo woog ik op het hoogtepunt van mijn tweede zwangerschap +90 kilo. Na mijn bevalling woog ik alsnog 84 kilo. Binnen een aantal maanden zat ik weer keurig op de 65 kilo. Dat vergde wel veel discipline van mezelf. Zeker na een zwangerschap waarbij ik het liefst dagelijks een magnum gold naar binnen werkte.

Maar nu knaagt er weer wat.

Ik gebruik Detox nu sinds afgelopen donderdag. De weegschaal bleef keurig hangen op 66 kilo, in plaats van op 67 kilo 4 dagen daarvoor. Ik maak de kuur van 14 dagen af en ben erg benieuwd naar het eindresultaat.

Ik denk ook dat je voor jezelf iets moet zoeken wat vol te houden is. Een sportschema wat in jouw drukke leven past. Na van alles geprobeerd te hebben weet ik nu wat wel en niet bij mij past en wat ik wel volhouden kan. Anderzijds is het ook een MINDSET. Geloven dat je iets kan en er vol voor gaan is al het halve werk. Dan grijp je niet snel naar die heerlijke chocolade reep of die zak chips achterin de kast. Want uiteindelijk doe je het allemaal voor jezelf. Als jij je goed voelt, kan je de hele wereld aan. En wie weet wordt ik wel de tweede Doutzen Kroes;)