Is ze al? Kan ze al? Slaapt ze al?

Deze vragen, je kan er van alles achter plakken. Is ze zindelijk, kan ze al lopen, praat ze al? Slaapt ze al eens door? Krijgt ze nog steeds borstvoeding?

Vaak volgt er op die vraag een antwoord op een nooit gestelde vraag. Oh mijn zoon/dochter slaapt al sinds dat het 4 weken is door. (Fijn voor je). Lopen doen ze ook ineens met 9 maanden en ze spreken keurig ABN met een jaar. JOEEE.

Begrijp mij niet verkeerd, ik gun iedereen 8 uur slaap. (Nou ja niet iedereen;)) Maar het wordt zo gauw een concurrentie strijd tussen kinderen, of nou ja de ouders. Want er zullen vast ouders zijn die hier onzeker van worden. Want doen hun iets verkeerd?

Borstvoeding is ook zoiets, ze slapen niet door vanwege de borstvoeding, ze zijn verwend door de borstvoeding. En de allermooiste is toch wel "stop toch is met die borstvoeding, want ik wil een flesje geven".

Het commentaar dat je kan krijgen als je borstvoeding geeft en het commentaar als je kunstvoeding geeft. Ik ben blij als baby's überhaupt te eten krijgen.

Misschien als we kinderen gewoon kinderen laten zijn en zich in hun eigen tempo laten ontwikkelen, dat de ouders met hun kinderen mee gaan doen.

Zoals een wijs iemand ooit zei, ze heet Anna of Elsa... Let it goooooo