8 jaar geleden
is het raar dat ik niet in paniek raakte?
Mijn dochter viel en het bloed gutste eruit, ik raakte totaal niet in paniek maar mijn bhv houdende partner ging Door het lint...
Ben ik onmenselijk? Ben ik nou een slechte moeder? Is er iets mis met me? Dat vraag ik me nu echt af.
Mijn dochter presteerde het vorige week om vanaf de laatste trede van de trap (beneden) voorover te vallen zo tegen de hoek van de deurpost aan, flinke snee op haar voorhoofd net onder der haargrens. En bloeden dat het deed! Omg het gutste eruit!
Ik gelijk keukenpapier gepakt en er druk op gezet zodat het bloeden zou stoppen.
En mijn partner ging helemaal tekeer tegen mij op hetzelfde moment, dat ik een onverantwoordelijke moeder was en nooit oplette enzovoort. Hij bleef maar Door tieren terwijl ik hem zei dat hij onze zoon moest aankleden zodat we dit bij de ehbo konden laten lijmen, het heeft hem 15 minuten geduurd voordat hij eindelijk eruit kwam en de ehbo doos pakte (bedrijfsversie) gezien hij zijn bhv heeft moest hij toch wel weten dat hij kalm moest blijven in dit soort situaties toch? Mij is altijd geleerd: eerst eerste hulp, dan als het verholpen is pas de schuldvraag vaststellen. Een half uur later zaten we bij de ehbo en werd ze gelijmd, verder nergens last van gehad onze dappere meid.
Op het moment dat ze viel deed ik net de deur open met mijn jongste zoon in mijn armen, zij loopt al ruim een jaar zonder hulp de trap op en af. Niet dat ik er niet voor of achter loop...
Maar waarom bleef ik zo koel? En is dat juist goed of slecht? Daar kom ik gewoon niet over uit.
Wilma D
Goed van je dat je zo kalm bleef. En overzicht hield. Jij als mama (en als papa trouwens ook) moet je kind redden op het moment dat er iets gebeurt Een partner met bhv blijft vast kalm als het om anderen gaat, maar bij eigen kinderen is het wat anders. Dan kan iemand de controle verliezen. Fijn voor je kinderen dat er iemand de situatie onder controle had, jij. Met 3 dochters heb ik ook de nodige ongelukken gehad, ik bleef kalm totdat ze gehecht waren of de dokter zei dat het goed kwam. Dan viel ik flauw. Blijkbaar kostte het zoveel energie om alert te zijn en het juiste te doen. (mijn dochters zijn nu volwassen(hebben kinderen) en geen blijvende schade overgehouden.
Anoniem
Nee hoor. Iedereen reageert op een andere manier in een stress situatie. Mensen die zeggen ik zou zo of zo reageren kunnen dat helemaal niet weten als ze nog nooit in zo een situatie gezeten hebben. Voor jou juist heel prettig om te weten dat jij in een stress situatie rustig blijft. Een heel groot voordeel!!! Hoe ik dat weet? Doordat ik ook een vervelende persoonlijke stress situatie heb meegemaakt en ontzettend rustig ben gebleven en dat hebben maar heel weinig mensen van nature. Dus wees er trots op :-)!
bibi_boe
Zo ben ik ook in noodsituaties. Al voor ik moeder was. Met de kleine nog niets meegemaakt behalve een tand door zn lip. Maar dat mijn vriendin toen met dr haar in de polijstmachine raakte, meteen gehandeld, geen paniek. Pas later flauw geworden van de schrik. En met een brandje in huis om 3 uur 's nachts denk ik er aan om aan de deur te voelen of die heet is en loop richting brandblusser, mijn man stormde naar binnen en begon met de folders op het brandje te slaan... En met een gebroken waterleiding raakte hij ook in paniek terwijl ik de hoofdkraan dichtdraaide.... Je moet blijven denken in een noodsituatie.
Anoniem
Wat een herkenbare situatie! Ook hier gebeurt er weleens wat. Laatst pakte mijn zoontje het vleesmes van opa die hij even onder de bbq had neergelegd en er niet meer aan had gedacht. Hij huilde en deed een beetje lang er over om adem te halen. Op mijn werk heb ik een kindje meegemaakt met breath holding spell syndroom en ik weet dat je gewoon even rustig moet afwachten. Maar zo ver kwam het bij mijn zoontje nieteens. Na heel hard in z'n oor HALLO HALLO HAAL EENS ADEM van oma ging het prima. Ik had ondertussen een doek om de snee stevig dicht te houden en nam hem op schoot. Doordat zijn duimpje bleef bewegen bleef het ook best lang bloeden. Ik heb even een moment gedacht ik zet hem in de auto naar de hap, omdat de paniek zo aanwezig is dat ik dan even niet kan nadenken. Gelukkig stopte het al snel en met een pleister en een nat verband advies van de huisarts die ik de volgende dag toch nog even heb gebeld was alles weer de oude. Ik blijf op een of andere manier ook zo rustig, misschien ook wel omdat anderen zo in paniek schieten en ik mijn zoontje niet overstuur wil maken ofzo. Maar ook ik voel me dan soms slecht dat ik zo rustig kan blijven..