Inpakken en wegwezen, maak dat je wegkomt.

‘Hij blijft weer doorgaan, en doorgaan en doorgaan. Heb al een aantal keren gezegd dat hij moet stoppen nu. Stop met praten, we hebben het er andere keer over. Maar nee, luisteren doen we niet. Hij zou luisteren dat had hij beloofd en toch doet hij het weer niet. Weet je wat, ik negeer hem gewoon. Ja, dat ga ik doen. Verder kijken op je mobiel naar netflix. Wat the fuck, Godver dat doet zeer. Lul! Geef mijn mobiel terug, ik ram hem een aantal keer op zijn borst.’

Ik vluchtte na dit nare gedoe naar boven. Gelukkig sliepen de kinderen en hadden ze niks meegekregen. Nog steeds nadenkend over wat er in hemelsnaam net gebeurt was kwam hij binnen lopen. Hij ging bellen met de politie zei hij en ging me aangeven voor mishandeling. WHAT THE FUCK JUST HAPPEND was het enige wat ik kon bedenken. Het was een reactie van zijn bedreiging geweest, de pijn van mijn vinger die achter over was geklapt met het geweld dat hij mijn mobiel had afgepakt. Ik ben vroeger mishandeld geweest, en mijn eerste reactie is nu vechten. Ik vlucht niet meer. Wat had ik een spijt. Ik had hem geslagen, hij kon dit tegen me gebruiken en nu belde hij ook nog met de politie. Dit is precies wat ik wou voorkomen. Ik ben huilend naar bed gegaan. Angst wat er komen ging. Wat ga ik doen. Heb die ochtend direct gebeld met mijn psycholoog voor een spoedafspraak. Ik had hem nodig. Wat had ik gedaan! Ik wilde mijn kinderen niet kwijt, en hij gaat dit zeker weten tegen me gebruiken. Ik had weg moeten lopen, maar dan was hij achter mij aangekomen. De kinderen zouden wakker zijn geworden. Ik heb het zo vaak opnieuw in mijn hoofd afgespeeld. Wat had ik anders kunnen doen. Maar niks, helemaal niks. Bij de psycholoog krijg ik de bevestiging wat ik al dacht. Het was een vechtreactie door mijn verleden. Maakt het niet mooier dan het is, slaan het mag gewoon niet. Mijn verleden mag en is geen excuus, ik had me in moeten houden. Het kan zo niet verder. Als ik terug kom is hij boos. Hoe kon ik naar een spoed afspraak gaan en hem alleen laten met de kinderen. Ik kan maar beter geen weerwoord hebben, hij dreigt met geen eten vanavond. Het is zijn geld en ik mag er niks van gebruiken. Hij stormt het huis uit met de mededeling dat hij gaat sporten. Trillend zit ik op de bank angst, woede verdriet alles gaat door mij heen. Ik kijk naar mijn twee kleintjes die samen aan het spelen zijn. Ze hebben alles gehoord en gezien dit kan niet meer. Ik pak de telefoon en bel voor hulp. De volgende dag kan ik nog op gesprek komen.