In veel gevallen voel ik me een andere moeder dan andere moeders.

Ik lees verhalen, hersenspinsels en ervaringen van andere moeders online en op social media. In veel van die gevallen voel ik me -soms- een andere moeder dan alle andere. Het voelt alsof ik altijd mooi weer deel maar liegen dat het niet zo is klopt ook niet. Ik twijfel dan soms aan mijn kijk op de dingen binnen het moederschap. Misschien denk ik wel te makkelijk over sommige dingen of misschien ben ik voor sommige dingen wel gewoon te nuchter. Aan de ene kant schrijf ik hier twijfel maar aan de andere kant is er helemaal geen twijfel want ik weet precies hoe ik over het moederschap denk en hoe ik het wil doen.

Dingen die ik dan vaak lees bij -kersverse- moeders is vaak het meest voorkomende en dat is het slaapgebrek/ doorslapen. Lobke is vanaf dag 1 - ondanks dat ze de eerste nacht stopte met ademen - een makkelijke slaapster. Vanaf dag 1 deed ik al iets wat niemand mij zou adviseren en dat was Lobke laten slapen op een hoes in het voedingskussen daardoor lag ze hoger, ingebakerd en sliep ze heel rustig! Ik deed het toch want mijn gevoel zij dat het prima was. Ook mijn kraamzorg stond hierachter ondanks dat ze dit niet mocht adviseren maar ze zag hoeveel rust dat Lobke gaf en hoe zeker ik was van mijn zaak. 

Vanaf 3 maanden hebben wij Lobke op haar eigenkamertje gelegd en daarvoor sliep ze ‘s nachts  al door. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven. Ook overdag hoef ik haar 9/10x maar in bed te leggen en ze gaat slapen. Ik kijk naar haar en voel aan wanneer ze moe is, dan gaat ze naar bed. 

Zo ook het hoofdstuk borstvoeding of flesvoeding nog zo iets waarvan ik zeker was wat ik wilde doen vanaf dag 1. Meteen wist ik dat ik voor flesvoeding wilde gaan en daar sta ik voor mezelf nog steeds achter. Ik vond het fijn om te weten hoeveel ze dronk, wanneer ze dan evt zou huilen als ze honger zou hebben Ipv dat ik haar de hele dag aan zou mogen leggen. Vanuit m’n opleiding vond ik de hoeveesheidscontrole fijn. Waar mijn moeder in het begin nog zoiets had van weet je het zeker bleef ik bij mijn keuze en ook daar worden ze groot mee. Vind het erg om te lezen als ik zie dat toch veel moeders struggelen met hun borstvoeding of de pijn, het doorzetten en de vermoeidheid die het met zich mee kan brengen. 

Hetzelfde met het online lezen van alle horror bevallingsverhalen. Ik deed geen zwangerschaps- of pufcursus waar veel voordelen aanzitten en toch hield ik mezelf vast aan ‘er is er nog nooit 1 blijven zitten’, ‘als alle vrouwen dat kunnen kan ik dit ook’ en ‘ze komt toch, met of zonder keizersnede’. Ook de ‘ellende’ daar beneden daarna kun je niet beschrijven als je nog nooit bevallen bent tenminste vond ik. Dit is precies weer zo’n stukje waar ik niet volledig over mee kan praten want binnen 12 minuten persen met 2 inwendigehechtingen is mijn kind kerngezond ter wereld gekomen. De schade daarna viel dus ook extreem mee en kon ik de wereld aan. Na 3 kwartier stond ik zelfstandig onder de douche en de dag erna zat ik volledig opgemaakt aan m’n vertrouwde cappuccino trots te wezen met wat ik op de wereld had gezet. 

Wij besloten na 3 weken pas echt kraamvisite toe te laten en alleen ouders, broertjes, zusjes en naaste vrienden mochten een bezoekje brengen op afspraak! 

Dit zijn allemaal van die hersenspinsels die bij mij als een rad gaan draaien in mijn hoofd als ik sommige verhalen lees. Ik kan me niet plaatsen, ik kan het me niet -volledig- voorstellen en het voelt verwend! 

Het maakt niet onzeker, het zet me wel aan het denken. Lees ik dan echt alleen maar de erge verhalen of vallen de positieve weg tegen de negatieve. 

Hier gaat het zoals gehoopt, ik knijp en klap in m’n handjes want we zijn onwijs gezegend met hoe Lobke - m’n dochtertje - is. 

Het motto ‘ een relaxte mama is een relaxte baby/kind’ voelt heel overtuigd voor mij!