In lockdown met een autistisch kind.

𝙉𝙖𝙩𝙞𝙫𝙚

Toen ik deze trui zag dacht ik meteen aan Malique. .

Onze kleine 'native'... Toen we op 14 maart van de dokter te horen kregen dat we in thuisisolatie moesten gaan voor onbepaalde duur was ik best bang.

.

Bang dat Malique heel erg zou gaan lijden onder het wegvallen van zijn structuur. Geen school meer, veel routines die daarbij horen die dus ook verdwijnen.

.

Voor een kind als Malique zijn routine, regelmaat en voorspelbaarheid zo belangrijk. Natuurlijk proberen wij om die reden thuis zoveel mogelijk structuur te bieden. Maar toch was er de schrik dat onze 'structuur' ontoereikend zou blijken in quarantaine. .

Maar geloof het of niet. Net in deze periode waarin wij volwassenen niet weten waarop of waaraan. Een periode waarin we zelf met zoveel vragen zitten. Net in deze periode komt Malique tot rust. 𝘽𝙚𝙘𝙖𝙪𝙨𝙚 𝙝𝙚'𝙨 𝙤𝙣 𝙣𝙖𝙩𝙞𝙫𝙚 𝙜𝙧𝙤𝙪𝙣𝙙𝙨. Hij is 𝙩𝙝𝙪𝙞𝙨, op zijn veilige plek, omringd door zijn geliefden. Op hem ligt nu geen druk meer, zijn gezichtje ziet er voor het eerst sinds lange tijd ontspannen uit.

.

De dagelijkse sleur, de stress, de gejaagdheid en alle prikkels die het voor hem zo zwaar maken. Die zijn even allemaal WEG. Voorspelbaarheid aan overvloed ook dezer dagen... Geen verrassingen of onvoorziene uitjes of bezoekers. Hij is weer helemaal 𝙯𝙚𝙣. .

Het feit dat onze prachtige zoon hier baat bij heeft maakt de quarantaine voor mij veel draaglijker, zelfs aangenaam. Zien hoe mijn lief, knap, dapper ventje floreert is hartverwarmend.🌼 Maar het besef dat binnen onbepaalde tijd hij weer zal moeten meedraaien in de gejaagde routineuze soep die ons leven is en dat hij daarvan weer gaat afzien breekt mijn hart.💔

.

Ik besef nu dat afgezien alle daglijnen, time-timers, voorbereidingen, keuzeborden en weekschema's die ik voorzie om hem de nodige structuur en voorspelbaarheid te geven; mijn kind vooral behoefte had aan 𝙧𝙪𝙨𝙩.

.

Stof tot nadenken.🤔 Nog mensen die in isolatie hun hele levenswijze in vraag beginnen stellen?

.