In hogere kerstsferen

Nu alle feestdagen weer voorbij zijn is het tijd om de versieringen op te bergen. Het voelt als gisteren dat we op een woensdagmiddag besloten een nieuwe kerstboom te gaan kopen. In feiten is het alweer vijf weken geleden dat we na het werken met de kinderen snel in de auto zijn gestapt om naar het tuincentrum te racen. Van mij had het niet perse gehoeven. Ik vind het een chaotische tijd en de spullen nemen wat mij betreft te veel ruimte in beslag. Mijn man is echter dol op de kerstsfeer en de honderden lampjes die daarmee gepaard gaan. En aangezien een relatie geven en nemen is, besloot ik hem een plezier te doen en heel enthousiast te reageren op de niet-zo-subtiele hints waarmee hij liet blijken graag te gaan shoppen. De kinderen vonden het een heel avontuur. Zij mochten alledrie een eigen kerstbal uitzoeken die ze, wanneer de boom eenmaal was opgetuigd, ook zelf een plekje in de boom mochten geven. Toen ze allemaal iets hadden uitgezocht bleek het onmogelijk om deze in het winkelkarretje te krijgen. Zodoende liepen er 3 trotse kinderen door het tuincentrum met in hun hand een bal (uiteraard van glas). Ik hoor mijn man hen nog waarschuwen: "niet laten vallen want als hij stuk is krijg je geen nieuwe". Vragen om moeilijkheden zou je misschien denken maar tot onze grote verbazing is het gelukt om de kinderen en nieuwe spullen heelhuids thuis te krijgen. Een hele prestatie al zeg ik het zelf.

Eenmaal thuis ben ik direct begonnen met het in elkaar zetten van de boom. De persoon die heeft bedacht om de takken te markeren met stickertjes in de kleuren zwart, bruin en donkerrood hebben waarschijnlijk zelf nog nooit een boom op hoeven tuigen in een ruimte met weinig licht. Na enige frustratie stond de boom naar tevredenheid en kon het versieren beginnen. Mijn dochter wilde haar unicorn kerstbal graag wat hoger in de boom hebben. Op haar kleine teentjes probeerde ze naar boven te reiken maar het lukte haar niet de bal aan de uitverkoren tak te hangen. "Kom, ik help je wel even" zegt mijn man nog tegen onze dochter. Hij pakt de bal van haar aan en een seconde later ligt deze in 1000 kleine stukjes op de grond. Ik heb nog nooit zo'n verdrietig meisje gezien. Gelukkig zijn we inmiddels expert in afleiden en schakelen en lukte het om onze meid op te vrolijken door een andere bal aan haar toe te wijzen. Papa kon het echter niet verkroppen en is de volgende dag na zijn werk teruggereden naar het tuincentrum om een nieuw unicorn ornament te halen voor zijn meisje. Die was het hele voorval eigenlijk al vergeten maar vond het wel heel speciaal dat zij nu twee ballen in de boom mocht hangen.

 

Na vijf weken tegen onze nieuwe boom te hebben aangekeken is het nu tijd dat deze weer op zolder wordt opgeborgen. Mijn man heeft dit nog een paar dagen weten te rekken want "de kinderen vinden het zo ongezellig in huis zonder de mooie lampjes". Uiteindelijk besluit hij vandaag dat het tijd is om te gaan opruimen. Terwijl onze dochter bij de kinderopvang aan het spelen is en de jongens buiten op het plein rondjes fietsen, geven mijn man en ik de spullen een plekje op zolder. Als alle kinderen 's middags weer thuis zijn kan mijn man het niet laten. "Valt jullie niks op? Missen jullie niet iets hier?" vraagt hij de kinderen. Alledrie werpen ze een blik door het huis. Daarna kijken ze mij en mijn man aandachtig aan. "Ja, ik mis wel iets Papa", zegt onze oudste zoon. "Jouw kleren! Je loopt namelijk nog steeds in je pyjama". Teleurgesteld laat mijn man zich achterover in de bank zakken. Voor hem bevestigt dit dat onze kinderen het gen waarbij alles draait om de gezellige kerstsfeer niet van hem hebben meegekregen. Dat weerhoudt hem er (gelukkig) niet van om het volgend jaar opnieuw te proberen. Want hoewel ik niet zo veel heb met alle lampjes en versieringen, vind ik het wel geweldig om mijn man zo in zijn element te zien.