In het donker ( deel 9)

‘Hoor ik een auto aankomen?’ Ik kijk mijn moeder vragend aan. We zijn weer richting Nederland gereden en gestopt om de benen te strekken. We staan ergens in niemandsland. ‘Ik hoor niets Suzan’ zegt mijn moeder geruststellend, maar ik zie haar nog meerdere malen om zich heen kijken. Max ligt te slapen, hij heeft geen vragen gesteld, is rustig in de auto gestapt en daar verder gaan slapen. ‘Waar moeten we nou naar toe?’ ik stel de vraag maar ik wil het antwoord niet weten. De afgelopen dagen zijn zo snel gegaan, mijn hele leven staat op zijn kop, en ik ben zo vermoeid. ‘We gaan een telefoon zoeken, en zodra we die hebben gevonden bellen we Thea’. Dat is echt mijn moeder, ze gaat gewoon door, en bedenkt meteen een nieuw plan. Als we verder rijden komen we uit in een dorpje waar het opvallend druk is. Ik besluit maar iemand aan te spreken. Gelukkig worden we snel geholpen, we krijgen een mobiel en bellen Thea. Gelukkig neemt ze op en we spreken een plek af waar we mekaar ontmoeten. Ze neemt meteen contact op met het andere medium en hoopt dat hij mee kan komen.

We hebben afgesproken bij een hotel, gelukkig hebben ze een kamer voor ons. Pinnen durven we niet, gelukkig hebben we nog contant geld. Thea zal ook wat geld meebrengen, en hopelijk redden we het daar even mee. Wanneer we inchecken merk ik dat de receptioniste een beetje vreemd naar Max loopt te staren. Het duurt ook niet lang voordat ze aan hem vraagt ‘Hoor jij niet op school te zitten?’ Terwijl ik rood aanloop en allerlei smoesjes probeer te verzinnen gaat de telefoon. Wanneer ze klaar is met het gesprek lijkt ze haar vraag te zijn vergeten en snel pakken we de sleutel en lopen naar de kamer.

‘Ook dat nog, ik heb nog niet gebeld om Max ziek te melden’.

‘Dan bel je zodra we op de kamer zijn’.

In de middag komen Thea en Frans naar onze kamer toe, Frans is een sterker medium dan Thea en heeft al met wat vervelende geesten te maken gehad. Ik wil eigenlijk niet dat Max het allemaal meekrijgt maar Max kruipt bij mij op schoot. Ik besluit hem bij het gesprek te laten. Het is een lang gesprek, een heel moeilijk gesprek, vooral voor mijn moeder. Het is duidelijk dat mijn vader wraak wilt, maar ik begrijp nog niet waarom hij dat via Bas doet. Volgens Frans kan het niet anders dan dat Bas gelijke karaktertrekken moet hebben als mijn vader. Even denk ik terug aan het gesprek met mijn moeder, over waarom ze verliefd werd op mijn vader, en in alles herkende ik Bas. Bas is alleen hiervoor nog nooit agressief geweest, wel nors en heel eigenwijs. Als hij zijn dag niet had of er wilde iets niet lukken dan hield ik afstand, later ging ik dan vaak even weg met Max. Ik ben nooit bang voor hem geweest, tot nu toe.

‘Bas laat het toe, hij verzet zich totaal niet tegen je vaders invloed. Ik zal niet beweren dat hij dit helemaal uit zichzelf doet, maar hij heeft wel degelijk een keus. Je vaders wraakzucht is groot maar hij kan alleen maar beïnvloeden, je moet er echt rekening mee houden dat een gedeelte van Bas zelf komt. Dit betekend ook dat als we je vader weg krijgen, ik je niet kan garanderen dat Bas weer wordt zoals jij hem kende’ verteld Frans.

Dit nieuws slaat in als een bom, hier heb ik helemaal geen rekening mee gehouden, en het wordt er niet beter op.

Frans verteld verder, ‘we moeten naar jullie huis, naar de plek waar je vader is opgeroepen, daar alleen kan ik hem terug sturen. Ik denk dat het belangrijk is dat je moeder mee gaat, dit is zijn grootste drijfveer. Thea zal bij Max moeten blijven, want hij loopt het meest gevaar’.

Thea knikt en belooft Max bij zich te houden, maar Max wil dit niet.

‘Mama ik wil bij jou blijven, ik moet bij jou blijven’, en hij begint te beven. Ik zie de angst in zijn ogen en weet niet meer waar ik goed aan doe. Ik kijk naar mijn moeder, en dan naar Frans. Ze zijn het er duidelijk niet mee eens maar ik laat mijn zoon niet meer los, ik durf hem ook niet meer alleen te laten. Na lang discussiëren besluiten we Max mee te nemen, maar Thea gaat dan ook mee. Met zoveel mensen moeten we in staat zijn om hem veilig te houden.

Het plan is gemaakt, nu komt alleen het moeilijkste nog, Bas mag niet in de woning zijn. Hij zal moeten denken dat we ergens anders zijn. We moeten hem ergens naar toe lokken wat ver genoeg weg is om de tijd te hebben in het huis. Het huis in Duitsland zou er heel geschikt voor zijn maar hoe krijgen we hem daar? Ik besluit hem te bellen met de mededeling met hem te willen praten en geef het adres door. Hij klinkt heel rustig en beheerst, en ik hoop dat ik hier goed aan doe.

Vanavond na het eten rijden we naar het huis, en dan rekenen we af met mijn vader. Ik heb goede hoop dat Bas dan weer bij zijn positieve komt.