In gedachte hou ik je soms even vast

In gedachte hou ik je soms even vast. Dan trek ik je op schoot en geef ik je een dikke kus op de zijkant van je koppie waar je lange haren zichtbaar zijn.

Ik druk je hard tegen mij aan. Maar als ik het schuifje voor mijn ogen naar de realiteit open, dan zijn mijn armen leeg.

Ik had er ooit twee. Nog niet zo lang geleden eigenlijk.

Ik bracht twee kinderen naar bed en ik nam er altijd twee mee op vakantie. Ook maakte ik er ’s morgens twee wakker en bracht ik er twee naar school, met twee gevulde broodtrommels.

De gekste is er niet meer.

Ik word niet meer in de maling genomen en er wordt ook niet meer voor de grap in een niet bestaande taal tegen mij gepraat, om vervolgens een schaterlach van hier tot Gunter te horen. Met twee handen op haar buik kon ze helemaal in elkaar klappen van de slappe lach als ze weer eens gek stond te doen en ik haar aankeek alsof ze niet goed snik was. Hoe verschrikkelijk ik haar privé account op tiktok ook vond, zo mooi zijn de filmpjes om nu terug te kijken. Er staat niks serieus op.

Als ze zich terug wilde trekken dan was het voor mij verboden om haar kamer binnen te komen en dan hoorde ik haar oefenen voor haar musicalgroepje. Stiekem spitste ik mijn oren af en toe om te horen hoe mooi ze zingen kon. Een prachtige hartverwarmende ervaring. Ik was dan ook zo verbaasd dat ze, twee maanden voor haar overlijden, stond te zingen bij een optreden en het net leek alsof er een engeltje haar keel open zette.

Er klapte iemand in zijn handen en toen was het voorbij.

Mijn kind had leukemie en we kwamen in een verwoestende tornado terecht waar ik haar niet kon beschermen. Vijf weken later klapte er weer iemand in zijn handen en was je lijfje stil.

De handen op je buik waarmee je vaak voorover viel van het lachen, plaatste ik op diezelfde plek op je buikie, terwijl je horizontaal bleef liggen. Met mijn oor op je borst hoorde ik helemaal niks.

Geen lach, geen ‘’mama’’, geen zelf verzonnen taal, geen ruisje, geen hartje, geen borreltje, geen boertje…. Niks.

In gedachte hou ik je soms even vast. Dan trek ik je op schoot en geef ik je een dikke kus op de zijkant van je koppie waar je lange haren zichtbaar zijn. Ik druk je hard tegen mij aan. Maar als ik het schuifje voor mijn ogen naar de realiteit open…