In de kinderschoenen...

Ik ben dus eigenlijk op zoek naar mensen met een soortgelijke ervaring. 

Die net als ik in de kinderschoenen staan.. aan de start van een mogelijk traject? Die eerst ook met een kluitje het riet ingestuurd zijn? 

Nadat wij zo vlot zwanger raakten van ons eerste dochtertje, heb ik me nooit gerealiseerd dat een tweede wel eens niet zou kunnen lukken.. Ze noemen het secundaire kinderloosheid als ik internet mag geloven. Nooit eerder van gehoord.. 

Het frustreerd mij dat als je dus na een jaar proberen eindelijk bij het ziekenhuis terecht komt. Ze een paar simpele testjes doen.. niks kunnen vinden. En je naar huis sturen onder het mom van. De volgende optie is een kijk operatie..maar dat doen we niet zo snel.. dus probeer het eerst zelf maar weer een jaar.. 

Hoezo?? Ik lees verhalen op internet van vrouwen die echo's kregen rond de eisprong om te zien of het eitje wel goed rijpte.. of vlak na de eisprong.. of de eitjes wel bevrucht werden maar dat de innesteling niet lukte. Of die een uitstrijkje kregen om te bepalen of de ph waarde daar wel goed was. Allemaal factoren die ik niet onderzocht heb gekregen.. 

Waarom niet? 

Waarom moet ik een jaar geduld hebben en dan meteen een operatie...? 

Wie heeft ook aan het begin van onderzoeken gestaan, waarbij in de eerste instantie niet iets "mis" leek? 

Wat deed jouw ziekenhuis? Werd je ook eerst weer voor een jaar naar huis gestuurd? Googelde jij je ook suf? Ging jij  ook op zoek naar alternatieve dingen? Zoals ik nu met mijn maanstenen armband en het slikken van tarwekiemolie? 

Ik mag misschien niet klagen.. ik realiseer me absoluut dat er vrouwen zijn die al jaren wachten.. al hormonen moet spuiten of een eicel punctie hebben gehad enzv. 

Ik ben gewoon niet geduldig van mezelf... ik wil het zo graag.. en ik heb altijd geleerd; als je iets graag wil..moet je er ook wat voor doen. 

Prima.. maar wat dan? Wat kan ik zelf nog meer doen?