Ik zette vaak mijn eigen behoeften opzij

Toen ik moeder werd, was het alsof mijn hele wereld draaide om het welzijn van mijn kinderen. Ik wilde het beste voor ze, en dat betekende dat ik vaak mijn eigen behoeften opzij zette. Of het nu ging om tijd voor mezelf, een moment van rust, of zelfs de eenvoudige dingen zoals een kopje thee in stilte – het leek allemaal minder belangrijk dan het zorgen voor mijn kinderen.

Maar na verloop van tijd begon ik te merken dat ik mezelf steeds verder verloor. Mijn energie was op, mijn geduld werd korter, en ik voelde me vaak opgebrand en onzeker. Ik begon te begrijpen dat ik niet alleen de zorg voor mijn kinderen nodig had, maar ook voor mezelf. Het werd duidelijk dat als ik wilde dat mijn kinderen een moeder hadden die echt aanwezig was, die hen met liefde en geduld kon begeleiden, ik eerst moest leren om voor mezelf te zorgen. 

Zelfliefde werd voor mij een van de belangrijkste ontdekkingen in mijn reis door het moederschap. In het begin voelde het misschien egoïstisch om tijd voor mezelf te nemen of om mijn grenzen te stellen. Maar ik leerde dat zelfzorg juist essentieel is voor het moederschap. Wanneer je jezelf goed voelt, zowel fysiek als mentaal, kun je beter voor anderen zorgen. Het betekent niet dat je minder geeft, het betekent dat je jezelf niet uitput in het proces.

Zelfzorg kan zo simpel zijn als een paar minuten voor jezelf, een wandeling in de natuur, of even een boek lezen zonder onderbroken te worden. Het kan ook betekenen dat je je grenzen stelt – nee zeggen tegen extra verplichtingen als je weet dat je al genoeg op je bord hebt. Door deze kleine momenten van zelfzorg te omarmen, voelde ik me sterker en meer in balans. En dat zorgde ervoor dat ik beter kon geven aan mijn kinderen, mijn partner, en aan alles wat ik belangrijk vond.

Lees ook: Zelfliefde in het moederschap