4 jaar geleden
Ik zal er mee moeten leren leven
En dan zakt letterlijk de grond onder je voeten vandaan.
Een tijdje geleden had ik ein-de-lijk een afspraak bij een internist. Lang leven de corona tijd. Zou er dan na al die tijd iemand zijn die mijn kwaliteit van leven kan verbeteren. De laatste tijd voelde ik mij zo slecht. Extreem moe, veel last/pijn in mijn lijf en zo vergeetachtig. Ik kon gewoon niet meer! Vol goede moed ging ik haar spreek kamer in.
Het was een vriendelijke arts. Ze vroeg naar mijn verhaal en luisterde aandachtig. Helaas kreeg ik al heel snel te horen dat ik bij die 10-15% van de patiënten hoor waarbij de ‘restklachten’ nooit over zullen gaan. Hoe dat kan? Dat weten ze niet. Alleen dat ze nog wat losse onderzoeken konden doen om te kijken of er nog iets niet goed was.
Nou daar zat ik dan. Mijn hart bonsde, het zweet brak me uit en wist gewoon even niet zo goed wat te zeggen. Vooral omdat mij altijd is verteld dat wanneer je goed ingesteld bent kwa medicatie er goed mee te leven is. Op dat moment dacht ik alleen maar mijn kind gaat groot worden met een zieke en zwakkere mama. Ik word dus nooit meer de oude. Shit...
Het rotte is dat alles zal altijd met ups en downs gaan. Ik geniet van de dagen dat ik even naar buiten kan en iets leuks kan doen met mijn gezinnetje.
Ik kan niet te veel plannen in een week. Want wanneer ik een ding doe zal ik hiervan echt dagen bij moeten komen. Het ergste vind ik denk ik nog dat ik straks veel nee moet gaan zeggen tegen mijn zoontje. Nee lieverd vandaag kunnen we niet naar de speeltuin. Ik hoop dat hij het later zal gaan begrijpen.
Het accepteren kan ik stiekem nog helemaal niet. Soms ben ik wel eens bang voor vooroordelen van mensen wanneer ik op een slechte dag weer eens naast die boodschappen kar loop te sjokken en mijn man alles doet. Niemand ziet aan mij dat ik op ben. Dat ik het liefst de hele dag in bed lig en dat mijn lijf brand van de pijn. Dat je van mensen om je heen moet horen gaat het nou nog steeds niet beter met haar? Lief bedoeld maar fijn is anders.
Klinkt stom maar mijn leven staat eigenlijk gewoon stil terwijl de hele wereld verder gaat.
ViviannSchouten
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Yairo
Sorry hoor maar ik snap je even niet! Je gaat echt niet dood als je MS hebt. Daar kun je gewoon 70/80 mee worden. Of ik dat wil is wat anders. Ik word hier een beetje boos van. Ik zit ook in een rolstoel, maar een uitvaart regelen omdat je MS zou hebben, gaat er bij mij niet in. Ik heb het in de progressieve vorm en ik ben er nog steeds na 19 jaar en ik zal er ook nog heel erg lang zijn. Ik heb 9 haar gevochten voor deze diagnose. Met alle gevolgen vandien. En B12 is niet voor iedereen de oplossing. Ik heb het heel lang gespoten voor de MS mijn B12 was veel tekort en mijn D3 nu nog. Ik heb me nooit beter gevoeld na een half jaar heel veel shots. Waar je wel heel erg gelijk in hebt is dat een second opinion nooit weg is. 2 artsen weten meer dan een. En die ander heeft er misschien een andere kijk op.
Mamavan2lieverds
Wat heftig zeg! Ik kwam tijdens de eerste zwangerschap erachter dat ik hashimoto heb. Goed ingesreld en geen problemen meer. Nu 5 jaar later na de 2e zwangerschap 1.5 jaar nodig gehad om goed ingesreld te raken. Fijne goede internist maar helaas nu regelmatig extreme gewrichtspijnen en ook dat is helaas gevolg van hashimoto. Na de 1e dacht ik, agh rest van mn leven een pilletje en paar keer per jaar controleren is niet zo erg. Nu helaas zie ik dat ertoch meer achter zit helaas
Nienke wd
Hii! Een tip van mij na de ziekte van pfeiffer, een longontsteking, ernstige tekorten aan vitamines (B12) en mineralen, je lichaam die zichzelf aan het opeten is door de tekorten, 2 jaar onderzoek bij de internist een burnout en 10 pillen per dag een jaar lang verder... ga langs bij een homeopaat! Het klinkt allemaal erg zweverig, maar dankzij haar ben ik er volledig bovenop gekomen en ben ik nu langzamerhand weer de oude. Ik ben bijna 20 en hoorde de afgelopen jaren in de bloei van mijn leven te zitten, maar had precies hetzelfde wat jij had. Altijd oververmoeid, altijd afzeggen, altijd willen slapen, maar nooit uitgerust zijn, de wereld die langs je heen gaat alsof je in een vissenkom leeft, depressieve gedachten, uiteindelijk de wil niet meer hebben om te leven, vrienden verliezen die het allemaal niet begrijpen (zijn dus ook geen echte vrienden ;)) en ga zo maar door! De homeopaat werkt met 100% natuurlijke producten en zoekt precies uit waar jouw lichaam wel en geen behoefte aan heeft. Ik ben in behandeling bij Marijke Moes in Bleiswijk en ben nu aan het afbouwen met mijn medicijnen. Mijn hoofd is van de burn out nog steeds niet helemaal oke, maar mijn gezondheid is weer op pijl! Voel mij beter als ooit tevoren. Hopelijk gaat het jou ook helpen! Groetjes