ik zag de foto's op social media , het gaat goed met jullie he?!

Oh meid wat doe je het toch goed, en wat ben je sterk! 

Dat is het meest voorkomende zinnetje wat ik de afgelopen weken heb gehoord. Nu bijna 2 maanden geleden is mijn lieve man en papa van ons zoontje onverwachts overleden. 2 dagen hoofdpijn en de 3e dag weggerukt uit ons gezin , het gezin dat uitgebreid had moeten worden in plaats van verkleind.

Wanneer iemand tegen mij zegt, het gaat goed met jullie he? Omdat ze op social media zien dat wij dingen ondernemen voel ik mij raar, heel erg raar. Dus omdat wij naar de dierentuin gaan , naar de speeltuin gaan ik los van ons zoontje dingen doe met vriendinnen , gaat het goed met ons? En zijn wij sterk?

Ik begrijp dat het mensen geruststelt dat ze zien dat wij dingen ondernemen, maar dit betekend niet vanzelfsprekend dat het goed met ons gaat. Niemand ziet hoe de avonden zijn wanneer wij weer alleen thuis zijn, thuis in het huis waar papa ons op zou moeten wachten en wij in geuren en kleuren zouden moeten kunnen vertellen hoe onze dag was. Niemand ziet de nachten waarin ons zoontje zegt ; Mama? papa is er niet he?, of de nachten waarin hij krijst, Mijn papa mijn papa!! Het is vreselijk om thuis te komen en niets van je dag te kunnen delen met je geliefde en dat zijn de momenten die mensen niet zien en die ook niet gedeeld worden op social media.

Op mijn 30e na een huwelijk van nog net geen 2 maand weduwe worden is het ergste wat mij en ons zoontje had kunnen overkomen. In plaats van plannen maken over de toekomst ben ik bezig met het inpakken van mijn man zijn kleding en die kledingstukken roepen herinneringen op, iets wat ik in onze prille liefdes tijd voor hem heb gekocht, een reactie die ik kreeg omdat ik een t-shirt had gekocht met een engelse stafford erop en bij ieder kledingstuk bedenk ik mij ; moet ik dit bewaren voor ons zoontje, want de print die hierop staat is typisch iets wat zijn vader leuk vond. Ik wil mij helemaal niet bezig houden met welke kledingstukken ik voor ons zoontje moet bewaren, ik wil voor hem zijn vader terug.

En iedere keer dat ik iets naar zolder breng en langs mijn trouwjurk kom, de trouwjurk die ik volgend jaar augustus weer aan zou doen, omdat wij dan ons feest zouden geven die dit jaar niet door kon gaan.

En dat zijn wederom de momenten die niet op social media staan, maar die wel de keiharde waarheid zijn.

En begrijp mij niet verkeerd , het is voor mensen moeilijk om met ons te praten , niemand weet de goede woorden te vinden in deze tijd. Maar foto's van een lachend kind of een lachende mama in de dierentuin zijn moment opnames en niet de realiteit van hoe het leven eruit ziet met dit grote verlies.