Ik wil door, ik wil verder, maar mijn verlangen naar een nieuwe zwangerschap houdt me vast...

Mijn man zei onlangs; ‘Het is net of je een pin hebt geslagen en alles wat je doet zit daaraan vast. Ik zie wel dat je steeds meer gaat bewegen en meer stappen zet, maar toch… ‘ Ik herken het beeld wat hij schetst. De afgelopen twee jaren heb ik zo mijn focus gehad op een nieuwe zwangerschap. Mijn grootste verlangen om een nieuwe baby te krijgen, een broertje of zusje van Rachel. Rachel haar kamer was ook de nieuwe babykamer. Ik merkte dat het zien van het kamertje en alle spulletjes me alleen maar verdriet deden. Toen besloot ik het te gaan opruimen. De spulletjes krijgen allemaal een bestemming met mijn hart uitgekozen. Ik voelde ook; ik kan niet meer hopen ik moet verder, ik wil verder, maar wat vind ik het moeilijk. Onlangs confronterende een coach mij; ‘Mirjam waar zit jij aan vast?’ Vroeg ze. Tranen kwamen. ‘Ik wil zo graag nog een baby’, zei ik. Waarop ze reageerde; ‘Wat als dit nooit gebeurd?’ Het was een heftig en confronterend gesprek maar wel een eerlijk en goed gesprek. Ze nam me mee om mijn verlangen terug te geven aan Jezus. Ik begrijp waarom en ik voel het zelf ook. Want ik wil verder met mijn leven. Zoals mijn man zei over die pin. Alles wat ik deed en dacht stond in het teken van een nieuwe zwangerschap. En ja dat verlangen is er nog steeds, heel diep. Alleen ik wil verder, ik moet verder. Ik wil opnieuw God vertrouwen, hoe mijn leven ook loopt. Hem opnieuw vertrouwen dat Hij zoveel van me houdt en een mooi leven voor me heeft. Ik verlang er ook naar om te genieten van dat wat er is. Wat een proces van overgave en vertrouwen, loslaten en opnieuw doorgaan met leven. Ik ben dankbaar voor de mensen die God me geeft om verder te komen, te groeien en dat ik dit niet alleen hoef te doen.