Ik wil 20 kilo afvallen en vind dat enorm lastig...

Voor mijn zwangerschap kon ik eten (lees: vreten) wat ik wilde. Kon ik elke avond 2 flessen cola drinken en 3 zakken chips leeg eten en ik kwam geen grammetje aan. Dat is iets wat nu veranderd is. Het lijkt wel of alles wat ik eet meteen te zien is aan de buitenkant.

Toen ik zwanger raakte viel ik de eerste weken mega veel af omdat ik tot 16 weken alleen maar heb overgegeven. Het enige wat ik at waren crackers en appels. Ook was mijn verslaving limonade met prik (ook niet goed, i know) en hielp die prik natuurlijk ook niet tegen het overgeven (duh). Na die weken ging het snel. 5, 10, 15 kilo er bij. Op een gegeven moment vroeg een stagiaire bij de verloskundige of ik niet dacht dat ik op mijn gewicht moest gaan letten. Ik lachtte alleen maar en maakte mij totaal geen zorgen om die kilo's. Niet wetende dat ik daar een jaar later niet meer zo om zou kunnen lachen.

Ik volgde veel vrouwen op social media die 1 dag na de geboorte van hun kind in skinny jeans in de supermarkt stonden en echt ik weet niet hoe die vrouwen dat doen. Je zag tot de bevalling bij mij vanaf de achterkant niet dat ik zwanger was, waardoor ik er eigenlijk een beetje van uit ging dat dat bij mij ook het geval zou zijn. Helaas was dat niet zo en was dat natuurlijk ook helemaal geen realistisch beeld die ik had. 

Aan de andere kant laten veel foto's op social media natuurlijk ook niet zien hoe de werkelijkheid is. Ook ik stond 2 weken na de bevalling in een broek op de foto. Veel mensen weten niet dat ik een week na mijn bevalling met mijn moeder naar de primark racede om een broek te halen in 3 maten groter omdat ik zó de behoefte had om me weer mijzelf te voelen. Sowieso is kleding key als het gaat om het verbloemen van wat je misschien minder mooi vindt aan je lichaam. Ik draag nogsteeds high waisted jeans zodat je niet ziet dat dat babybuikje er nog zit.

Toen ik na mijn bevalling in de spiegel keek zag ik meteen dat mijn heupen een stuk breder waren geworden. Ik weet niet of dat kan komen door de bevalling of dat het komt omdat ik al die kilo's aan kwam. Wat ik wel weet is dat het niet iets is waar ik erg trots op was en ben.

Tegenwoordig zie en volg ik veel over body positivity en ben ik zeker iemand die dat altijd zal supporten. Mede dankzij de foto's die vrouwen nu delen durfde ik het ook. Ik ben een mega voorstander van je goed voelen in je eigen vel en lichaam. Al is dat als je 50 kilo weegt, 100 of 150. Ik zal een ander nooit judgen hier om. Ook lees ik veel over het accepteren van je eigen lichaam ná de zwangerschap en bevalling. Het is anders en allemaal heel nieuw. Je begint aan een nieuw hoofdstuk in je leven waarin jij niet meer centraal staat maar je kindje. Je kindje is het aller aller aller belangrijkste en dit was bij ons natuurlijk niet anders.

Ondanks dat ik mijn lichaam, en dan vooral mijn buik, omarm omdat dat 9 maanden lang het huisje was van mijn kindje, mis ik mijn "oude lichaam" soms enorm. De liefde die ik voelde als ik naar mijn buik keek waar mijn dochter in groeide voel ik nu niet meer.

Ik wil het terug.

En de enige die daar voor kan gaan vechten ben ik zelf.

Ik wil dit graag delen omdat ik eerlijkheid belangrijk vind en hoop dat ik hiermee andere vrouwen laat zien dat het niet zo gek is om na de bevalling meteen weer je oude kleding te passen. Mijn dochter is bijna 1 en ik draag nogsteeds 2 maten groter. 🙋🏼‍♀️

Ik zou het leuk vinden om mijn avontuur aan te gaan met anderen! Ervaringen, tips en doelen delen. En natuurlijk elkaar motiveren!

Ik deel veel via instagram: @Lianfischer

Liefs, Lian