Hier zou dat nooit een probleem zijn. En als mijn ouders mn man zouden hebben afgekeurd om zijn uiterlijk hadden ze echt pech en had ik ze eventjes heel duidelijk mijn mening gegeven. Of je accepteerd mij en mijn partner,of je hebt gewoon pech.
Stik dan maar in je bekrompenheid. Niet mijn probleem.
O en je kinderen zouden gewoon mogen komen spelen of andersom hoor!
Ik denk niet dat je kids gepest zullen worden omdat hun ouders tattoo's hebben! En nee, ik zou mijn kinderen niet verbieden om met andere om te gaan die er anders uitzien. Iedereen heeft nou eenmaal zijn eigen styl en uiterlijk. Ik snap dat het super rot is omdat het je ouders zijn.. Maar misschien kan je dit gesprek nog is aan gaan? Heel sterk in je schoenen staan. En mocht eruit komen dat ze hun eigen dochter en kleinkinderen al die tijd niet gemist hebben, dan is het snel klaar. Maar als er misschien nu na al die tijd een opening is gecreëerd, misschien kunnen jullie het dan gewoon nog is proberen? Zolang jij wel duidelijk bent van: dit ben ik, dit zijn wij. Zet je erover heen en dan dan kunnen we samen lekker koffie drinken. Ofzo. Succes XXX
Eerlijk ik vind tatoo,s niet mooi, kan er niks aan doen, maar mijn vriend denkt daar anders over en die heeft ze gewoon.
Dus zou mijn kind bij jullie mogen spelen, natuurlijk.
Daarbij vind ik een tatoo niet meer appart. Heel veel mensen hebben er een.
Het enigste wat ik wil weten is wel wie de ouders zijn. Dus gewoon een praatje bij het wegbrengen en ophalen. Dat ik weet dat mijn kind het gezellig heeft.
Mijn kinderen hebben allerlei soorten vriendjes met bijbehorende ouders.
Ik kijk naar hoe je bent, niet naar hoe je er uitziet.
Ik breng ze liever naar een gezellige moeder die onder de tatoo,s zit dan naar een uit de hoogte moeder die zich beter vind dan een ander. En wat een ander ervan vind is zijn probleem.
En je woond in de stad zeg je, neem aan dat ze daar ruimdenkender zijn dan in het dorp van je ouders.
Vind het wel erg voor je dat ze je niet accepteren hoe je bent.
Onbewust hebben we denk ik allemaal wel een ding/uiterlijk kenmerk/leeftijd waarvan we hopen dat onze zoon of dochter niet mee thuis komt.
Al zou ik altijd proberen mocht het geval wel zo zijn dat ze er mee thuis komen dit te accepteren (tot op zekere hoogte) zodat dit niet de band zal beinvloeden die ik heb met mijn kinderen.
Snap dat het jou dwars zit... het zijn je ouders. Jij bent hun kind. Je hebt een eigen gezin. Je ziet het liever allemaal anders denk ik?
Anoniem
Hier zou dat nooit een probleem zijn. En als mijn ouders mn man zouden hebben afgekeurd om zijn uiterlijk hadden ze echt pech en had ik ze eventjes heel duidelijk mijn mening gegeven. Of je accepteerd mij en mijn partner,of je hebt gewoon pech. Stik dan maar in je bekrompenheid. Niet mijn probleem. O en je kinderen zouden gewoon mogen komen spelen of andersom hoor!
Loes van der Leer
Ik denk niet dat je kids gepest zullen worden omdat hun ouders tattoo's hebben! En nee, ik zou mijn kinderen niet verbieden om met andere om te gaan die er anders uitzien. Iedereen heeft nou eenmaal zijn eigen styl en uiterlijk. Ik snap dat het super rot is omdat het je ouders zijn.. Maar misschien kan je dit gesprek nog is aan gaan? Heel sterk in je schoenen staan. En mocht eruit komen dat ze hun eigen dochter en kleinkinderen al die tijd niet gemist hebben, dan is het snel klaar. Maar als er misschien nu na al die tijd een opening is gecreëerd, misschien kunnen jullie het dan gewoon nog is proberen? Zolang jij wel duidelijk bent van: dit ben ik, dit zijn wij. Zet je erover heen en dan dan kunnen we samen lekker koffie drinken. Ofzo. Succes XXX
anoniem2017
Eerlijk ik vind tatoo,s niet mooi, kan er niks aan doen, maar mijn vriend denkt daar anders over en die heeft ze gewoon. Dus zou mijn kind bij jullie mogen spelen, natuurlijk. Daarbij vind ik een tatoo niet meer appart. Heel veel mensen hebben er een. Het enigste wat ik wil weten is wel wie de ouders zijn. Dus gewoon een praatje bij het wegbrengen en ophalen. Dat ik weet dat mijn kind het gezellig heeft. Mijn kinderen hebben allerlei soorten vriendjes met bijbehorende ouders. Ik kijk naar hoe je bent, niet naar hoe je er uitziet. Ik breng ze liever naar een gezellige moeder die onder de tatoo,s zit dan naar een uit de hoogte moeder die zich beter vind dan een ander. En wat een ander ervan vind is zijn probleem. En je woond in de stad zeg je, neem aan dat ze daar ruimdenkender zijn dan in het dorp van je ouders. Vind het wel erg voor je dat ze je niet accepteren hoe je bent.
Alter Ego
Onbewust hebben we denk ik allemaal wel een ding/uiterlijk kenmerk/leeftijd waarvan we hopen dat onze zoon of dochter niet mee thuis komt. Al zou ik altijd proberen mocht het geval wel zo zijn dat ze er mee thuis komen dit te accepteren (tot op zekere hoogte) zodat dit niet de band zal beinvloeden die ik heb met mijn kinderen. Snap dat het jou dwars zit... het zijn je ouders. Jij bent hun kind. Je hebt een eigen gezin. Je ziet het liever allemaal anders denk ik?