Ik voelde me niet zwanger. Alleen misselijk en moe

Ondertussen zijn we alweer 11 maanden verder na mijn eerste post. Ik ben dus ook al bevallen van een fantastische dochter, daarover later meer :)

In mijn vorige bericht schreef ik dat ik mij niet voelde zoals ik verwacht had mij te voelen tijdens mijn zwangerschap.

Na die ellendige 5 weken wachten tot mijn eerste echo was daar eindelijk de dag aangebroken waarop wij ons kindje voor het eerst konden zien. Ik keek hier enorm naar uit. Zeker omdat ik het idee had, na deze echo, wel te kunnen gaan genieten en beseffen dat wij echt een kindje gaan krijgen.

Ik en mijn vriend kwamen aan bij de verloskundige praktijk. Ontzettend zenuwachtig zaten we in de wachtkamer waar we na ongeveer 5 minuten wachten naar binnen werden geroepen. Ik had verwacht eerst een gesprek te krijgen met de verloskundige over hoe ik mij voelde etc maar we kwamen gelijk in de echo ruimte, aan de ene kant ontzettend fijn om gelijk te weten of alles goed zit maar aan de andere kant totaal anders dan hoe ik het mij voorgesteld had. Ik keek immers al 5 weken uit naar dit moment en dit ging toch heel anders. Het zullen de hormonen wel geweest zijn haha. Maar goed, toen ik eenmaal op de tafel lag en de verloskundige het echo apparaat op mijn buik zette kwam er een soort rust in mij, het voelde goed. En dat bleek ook het harte klopte en ik was 8 weken zwanger! We kregen de echo foto’s uitgeprint in onze handen en bleven maar staren naar de foto’s. Niet te geloven dat dit ons kindje is! 

We mochten plaats nemen in de spreekkamer. Hier liepen we samen met de verloskundige een hele vragenlijst door en controleerde ze mijn bloeddruk.

Alles was goed en we konden weer naar huis. Ik kan mij herinneren dat ik ontzettend blij was maar ook niet precies wist wat ik moest voelen. We moesten weer een aantal weken wachten op de volgende afspraak en het kon alsnog niet goed zitten. 

Ik had verwacht dat ik mij nu ontzettend zwanger zou voelen en het van de daken zou willen schreeuwen maar niets was minder waar. Ik voelde mij niet zwanger. Alleen misselijk,slap,ziek en moe. Ontzettend moe. Ik kon hele dagen in bed liggen zonder iets te zeggen tegen mijn vriend. Dit was toch wel heel anders dan ik dacht, je ziet bij iedereen hoe ontzettend blij ze zijn. Dat ze moeite hebben met het niet vertellen dat ze zwanger zijn. Dit gevoel had ik totaal niet. Ik was ontzettend blij met het kindje in mijn buik maar het gevoel leek niet door te zetten, hoe ik het zelf omschrijf. Er waren dagen waarop ik dacht, “dit kan zo niet, ik wilde zo graag een kindje, kom op we gaan nu gezellig iets doen” en vaak ging ik dan de deur uit, kocht ik wat leuks voor de kleine en vaak hielp dit ook. Maar eenmaal thuis, doodop en misselijk van het uitstapje, stapte ik weer in bed om daar vervolgens een week in te blijven. 

Ik had heel erg het idee dat alles gezellig moest zijn tijdens mijn zwangerschap. Waarom weet ik nog steeds niet. Niets voelde gezellig. Dit heb ik eigenlijk tot het einde van mijn zwangerschap zo ervaren. 

Toen ik eindelijk 12 weken zwanger was en ik voor de tweede keer bij de verloskundige was en ons kindje zag, kwam het besef al iets meer. Nog steeds niet helemaal maar goed. Ik vond het ontzettend fijn om ons kindje weer te zien en te horen dat alles goed zat. Ik keek er ook naar uit dat mijn misselijkheid minder werd. Vanaf week 12 telde ik de dagen af, iedere week een beetje minder misselijk dacht ik. Helaas werd de misselijkheid met 17 weken pas minder. Mijn eetlust was nog niet terug. Niks vond ik meer lekker. Alles smaakte anders of rook vies. Helaas is dit tot aan het einde van mijn zwangerschap zo gebleven. Ook had ik een ontzettend vieze smaak ik mijn mond. Continu. Wanneer dit precies weg gegaan is weet ik niet meer maar dit is ergens tegen het einde van mijn zwangerschap geweest. Waar ik andere al ontzettend zag genieten rond dit termijn voelde ik dit nog niet zo. Ik denk achteraf dat ik er te veel mee bezig was hoe ik mij zou moeten voelen in plaats van in het moment te leven en te genieten. 

De 13 weken echo kwam eraan ik was heel erg zenuwachtig maar gelukkig bleek alles goed te zijn met ons kindje. Ik kon steeds meer genieten van mijn zwangerschap en begon steeds meer uit te kijken naar ons kleintje.