Moederschap & vriendschap; lastig te combineren?

Gisteren, 30 juli, was het de Internationale dag van de vriendschap. Een ode aan onderlinge vriendschappen, een dag om er even bij stil te staan hoe belangrijk vriendschappen zijn voor ons mensen. Want sociale wezens dat zijn we, of we het nou willen toegeven of niet. 

Vriendschap is iets dat iedereen nodig heeft in zijn leven. ‘In mijn ogen is vriendschap een onvoorwaardelijke relatie waarbij je beiden 100% verantwoordelijk bent voor 50% van die relatie’ Met die wetenschap die ik enkele jaren geleden opdeed, is mijn kijk op vriendschap behoorlijk veranderd. 

Vriendschap & mentale gezondheid 

Ruim 23% van de mensen (>35 jr) voelt zich regelmatig eenzaam. Het hebben van weinig of geen vrienden, je niet begrepen voelen, je hart bij bijna niemand kunnen luchten, dat heeft veel invloed op je welzijn. (het percentage is zelfs 37% bij mensen in de categorie van 18-35 jr.) Vanuit onze diepste kern, hebben we anderen nodig om ons te kunnen verbinden, gezien te worden. Echte vriendschap is gebaseerd op vertrouwen, connectie, regelmatig contact en plezier. Je mag ervan uitgaan dat je bij ware vriendschap de ander jezelf kunt zijn & alles mag toevertrouwen zonder oordeel.

 Vriendschap heeft dus een grote invloed op je mentale welzijn; zo heb je minder last van stress, meer emotionele steun, vriendschap kan helpen bij persoonlijke ontwikkeling. 

Moederschap & vriendschap

Voor mij persoonlijk Het blijft ook zo’n taboe onderwerp; moederschap & eenzaamheid. Als ik kijk naar mijzelf, even een persoonlijk verhaal, en kijk naar de gebeurtenissen in mijn leven, hebben die toch een behoorlijk grote impact gehad op het onderhouden van vriendschappen. 

Lang verhaal kort; door vele verhuizingen, een breuk op latere leeftijd, 2x een burnout, heb ik meerdere malen afscheid genomen van bepaalde vrienden en kennissen. In de tussentijd leerde ik ook weer nieuwe mensen kennen, maar het is een komen en gaan van mensen op mijn pad.‘ 

Het onderhouden van vriendschappen met een kind is sowieso al een uitdaging voor veel moeders. 

Zo voelt maar liefst 56% met een kind <5 jaar zich wel eens eenzaam. Bij de meesten gebeurt dit kort na de bevalling, en wordt het gevoel erger in de jaren erna.

Sinds ik moeder ben, voel ik mij eerlijk gezegd een stuk eenzamer mét kind, dan toen ik alleen was, en relatief ook niet veel vrienden had, maar wel veel meer contact met meerdere vrienden en kennissen. 

Daarnaast speelt tijd & energie ook echt een rol.

'Toen ik net bevallen was, heeft een goede vriendin me enorm laten zitten. Net na mijn bevalling, was er een vriendin die na mijn verhuizing weliswaar superver weg woonde, maar waarvan ik dacht dat we echte vriendinnen waren. Ze was niet eens geïnteresseerd om op kraamvisite te komen. Zij zat in een andere fase van haar leven, maar dat dat onze vriendschap zo in de weg zou staan, had ik nooit verwacht. Dat heeft mij best teleurgesteld. 

Na mijn verhuizing, waar een deel van enkele oude schoolvriendinnen woonden, had ik verwacht dat we elkaar vaker zouden zien, dit had ik me heel anders voorgesteld.

Toen dat niet het geval was in de realiteit, was dat best een teleurstelling. Deze oude vriendinnen hadden ook kinderen, en ik had de verwachting dat we dús wel vaker zouden afspreken. 

Echter heb ik langere tijd in een depressie gezeten, wat niet meewerkte. Het bleek ook zo te zijn dat het initiatief meer vanuit mij kwam dan vanuit hen. Tja, is dat echte vrienschap? In mijn ogen eerlijk gezegd niet. 

Vriendschap is iets waarin je moet blijven investeren, en dat moet van twee kanten komen, toch? In mindere tijden merk je vaak wie je echte vrienden zijn… maar ook in betere tijden zul je merken wie je oprecht een vriend kunt noemen. 

Toen ik zwanger werd, was er nog wel redelijk contact met vrienden, echter na een verhuizing in een nieuwe omgeving, ver van mijn daar opgebouwde contacten, moest ik weer opnieuw zien te aarden op een nieuwe plek, maar dan mét kind. 

Ook was ik een tijd lang alleenstaande ouder. Van de familie kon ik eigenlijk het meeste terugvallen op mijn ouders. Daarnaast merkte ik ook dat vriendschappen veranderen na het krijgen van een kind. Met een kind ben je minder flexibel natuurlijk, en niet iedereen vindt het leuk om met kids af te spreken. 

Ook speelt de afstand een rol. Vriendschappen onderhouden, laat staan nieuwe opbouwen in een andere omgeving, vond en vind ik echt een uitdaging. De flexibiliteit, het gebrek aan tijd, soms ook aan energie om tijd te vinden om te blijven investeren. 

Wat kun je doen tegen een eenzaam gevoel & minder contact met vrienden?

Het belangrijkst wat ik zelf heb ondervonden is het gevoel accepteren zoals het is, het erkennen dat het er mag zijn. Ook vond ik het belangrijk om het in perspectief te zien; deze situatie is niet voor altijd zo, hoe groter je kindje, hoe meer vrijheid, en dus meer flexibiliteit. Ook het feit dat er minder contact is met bepaalde vrienden heb ik inmiddels geaccepteerd, wellicht komt het weer, en wellicht ook niet. 

Soms is het jammer als vriendschappen zo verwateren, maar iets wat ik zelf wel een belangrijke pijler vind, is dat het wederzijds moet zijn. Als jij altijd degene bent die moet vragen om wat af te spreken of het contact te onderhouden, dan voelt dat voor mij niet als een gelijkwaardige vriendschap, maar misschien ben ik te streng? 

Door hobbies, interesses, sport, een cursus/opleiding op te pakken doe je ook nieuwe contacten op, en dit kan je helpen bij een stukje eenzaamheid als moeder. Ook kun je samen met je kindje op peutergym of een andere activiteit nieuwe contacten opdoen. (Helaas is dat voor mijzelf niet aan de orde, omdat al deze dingen net zijn op de dagen dat ik werk, zo jammer!) 

Daarnaast heb je ook diverse forums waar je hierover je hart kunt luchten en anderen kunt leren kennen.Hoe ontstaan er nieuwe vriendschappen na het moederschap? En nieuwe vriendschappen opbouwen met een kindje? Je leest overal blogs, dat dit zó makkelijk is, in de speeltuin, bij de opvang, in de buurt. Ik vind dat dit iets te makkelijk geschetst wordt, want je hebt zelf ook niet altijd zin om ‘op zoek te gaan naar moeders in de speeltuin’ haha, dat komt als het komt. Bij de opvang zie ik andere ouders zelden, aangezien je je kind brengt en haalt op jouw tijden, daarnaast woon ik in een omgeving met veel senioren, waarbij een gebrek aan jonge mensen. En eerlijk gezegd heb je hier ook de juiste energie voor nodig. Ik kan me zo voorstellen dat niet iedereen hier na een paar slechte nachten ‘zin’ in heeft. Via bepaalde internet apps & platforms heb ik zelf contact met enkele moeders. (zo heb je bijv. mommyfriends, facebook groepen, vriendin.nl of bijvoorbeeld bumble). 

Dat is fijn en wie weet groeit het uit tot vriendschap, maar ik mis eigenlijk nog die vriendin bij wie je altijd even terecht kunt voor een peptalk, spontaan bij elkaar aan tafel schuift of elkaar in ieder geval regelmatig even spreekt of ziet! Met of zonder kids. Dat is op dit moment een uitdaging, ook met mijn eigen agenda en de combinatie met werk & bedrijf. Mis jij ook wel eens het contact met oude vriendinnen voordat je moeder werd? Of voel je je ook eenzamer als moeder? En hoe zie jij dat, vriendschappen onderhouden? Ben jij altijd degene die initiatief neemt of gaat dit gelijk op? Reminder: Weet dat je niet alleen bent & het beter wordt met de jaren!

Trending op Mamaplaats: Redt hij de geboorte van onze zoon nog?