Ik stop met opvoeden

Ik ben er eindelijk achter. Ik stop met al m'n goed bedoelde opvoedtechnieken. Ja je leest het goed. Stoppen.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Stoppen met het zien van Lux z'n gedrag als lastig en iets wat opgelost moet worden. Dit komt allemaal voort uit mijn eigen verwachtingen, hoe IK vind dat Lux zich moet gedragen.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Ik doe tegenwoordig m'n best om in situaties na te denken of Lux het probleem is of dat ik dat ben.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Dat als hij niet aan tafel blijft zitten met het eten, geen dankjewel zegt of niet z'n eierkoek met me deelt; erop vertrouwen dat het echt wel goed met 'm komt.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Met een hysterische krijsende driftbui, waar mijn haren letterlijk van overeind gaan staan, niet uit frustratie het op te geven en boos te worden. Maar bij hem te blijven, zeggen dat hij verdrietig mag zijn en dat mama bij hem is.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Van nature heb ik erg weinig geduld en dit is voor mij dan ook een hele opgave. Als ik het even niet meer heb dan zet ik 'm even neer en adem een paar keer diep in voordat ik 'm weer op pak om te troosten.

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Ik besef nu dat het allerbelangrijkste is dat hij zich erkend voelt, weet dat ik er altijd voor hem ben en dat ik onvoorwaardelijk van hem houd. Ook als hij zich niet gedraagt zoals ik zou willen. 

⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Ik vind dit zo'n bevrijdende gedachte. Sinds ik het opvoeden meer loslaat en vanuit liefde reageer, merk ik gewoon dat onze band veel hechter is geworden en dat alles zoveel smoother gaat❤️