Ik moet me niet zo aanstellen.....toch?

Mannen en vrouwen, tegenwoordig zijn we allemaal gelijk! Althans in Nederland, althans dat denken we. Soms denk ik dat ik me aanstel, dat ik niet zo moet zeuren  (en dan ook nog zeuren in mijn hoofd, tegen mijzelf want er echt wat van zeggen doe ik niet om de lieve vrede te bewaren). Ik heb het getroffen met mijn prins, hij heeft geen wit paard maar wel een witte auto en zeg nou zelf, dat is anno 2017 ook veel praktischer. Maar soms is mijn prins een dag vrij van zijn werk en dan baal ik als een stekker. Hij loopt me in de weg in het huishouden en deze dagjes, waarvoor een ander een moord zou doen, zijn voor mij een ergernis. Hij is heel handig, kan bijna alles, en daar wringt de schoen; ikzelf ben namelijk ook erg handig en kam ook bijna alles. Op zijn dag vrij was ik van plan om aan het huishouden te gaan (grote poetsdag heb ik 1x per week) terwijl ik de keuken poets loopt prins charming om me heen, ik sta in de weg. Hij haalt de wasdroger leeg en loopt naar de woonkamer. Ik vul de wasmachine en de vaatwasser en zet beide aan. Daar komt ie weer aan, hij maakt een bak koffie en ik maak een opmerking dat ik me echt gesteund voel. Hij mompelt iets van de hele week aan het werk en gaat met de koffie in de achtertuin zitten. Ik ben nu dus echt chagrijnig en spreek m er op aan. Ik krijg als antwoord "Schat, ik heb net de was opgevouwen! Dan mag ik nu toch wel even een bakje koffie!?!?! Ik ga zo verder helpen!" Ondertussen stof ik alles af, neem de tafels af en poets de wc. Ik loop naar boven waar de badkamervloer in de bleek staat om dit nog even op te ruimen en te boenen, nu ik toch boven ben haal ik de bedden even af en hang de dekbedden uit het raam zodat het even kan luchten. Ondertussen hoor ik prins charming beneden rommelen in de trapkast en ik dacht de stofzuiger te horen bewegen, ach de schat, hij heeft zijn koffie op......ik loop de trap af met een grote wasmand met dikke kop erop en zet de volgende ronde vast bijde wasmachine. Hik staat vol trots te stralen naast de stofzuiger: "kijk schat, dan hoef je m niet uit de kast te tillen" grrrrrrr! Ik snauw m toe dat ie dat zelf mag doen en zonder mokken doet ie dat. Nu heb ik even pauze, ik ga even in de tuin zitten met een bak koffie, vanuit het huis klinkt het geluid van de stofzuiger. De buurvrouw komt even over de schutting hangen voor een praatje. Na een tijdje over het weer, de kinderen etc. te hebben gepraat zegt ze "goh? Staat je man nou te stofzuigen?? Jij bent maar gezegend met zo'n vent!" Ik mompel iets semi bevestigend dat ik inderdaad maar bof.....ze moest eens weten.......'s avonds zegt ie dat ik niet hoef te koken en gaan we heerlijk uit eten..........en wederom twijfel ik aan mijn gedachtes en ergernissen van vanochtend.......ik heb het toch wel getroffen met mijn man......of?