Ik kijk hem aan en zeg Ja, dit is hem.

Ik voel me goed. Het is november 2022. Ik kom net uit een burn out, maar nu gaat het goed. Er was wel een hele hoop gebeurd de laatste maanden. Een hoop verwerking, veel tranen maar ook was ik erg hoopvol.

Ik was klaar voor iets nieuws. Waar de laatste maanden hadden gezorgd voor een frisse blik op mezelf, had het ook ervoor gezorgd dat ik nu geen baan had. Geen toekomstplannen. Dat was wel even lastig. Maar begin je dan. Bram is 3,5. Is toe aan school, en heeft veel energie. De afgelopen 3 jaar heb mijn studie uitgesteld. Het was niet de tijd. Al mijn focus was bij Bram. En dat was goed. Ik werkte 2 dagen in de week en de rest was ik bij Bram. Deze tijd haal je nooit meer in. De eerste stapjes, woordjes en samen op stap. Ik vond het heerlijk.

Bram gaat bijna naar school. En ik ben een hoop veranderd. Waar ik moeder werd als een onzekere 17-jarig tienermeisje. Ben ik nu een vrouw. Een jonge vrouw, met ambities, dromen. Ik wilde weer gaan groeien. Ik was enthousiast, en na maanden weer een beetje vrolijk. En nu bram bijna naar school gaat, is het misschien tijd dat ook ik eindelijk een studie ga doen! vol enthousiasme begon ik met zoeken met de perfecte opleiding. Wat past bij mij, wat wil ik, en wat past qua uren in ons gezinsleven. Maar dat enthousiasme verdween snel.

Want wilde ik nou eigenlijk echt. Als kind wilde ik altijd eventmanager worden. Achter de schermen alles regelen tot in de puntjes. Maar ik was geen kind meer. Alles was veranderd. Ik was veranderd. En alhoewel ik een hoop verwerkt had, kwam ik erachter dat ik toch nog niet wist wat ik wilde met mijn leven. Wel wist ik dat ik moest gaan groeien, mezelf uitdagen. Dus ik bleef maar zoeken en zoeken. Alle soorten en maten opleidingen kwamen voorbij. Ik onderzocht alles. Maar niets trok me echt.

Ik besloot dat ik gewoon een keuze moest maken. Ik dacht terug aan de afgelopen jaren. Waar genoot ik nou echt van. Wat heb ik gezien waarvan ik dacht, dat lijkt me nou best tof om te doen. En al gauw dacht ik aan de kraamzorg. Dus dat was mijn keuze. Ik ging vol voor de kraamzorg. Maar dat is best lastig om te realiseren. De uren zijn lastig, de studie is lastig, een werkplek. Maar ik wilde echt iets gaan doen. Maar het lukte me niet. Ik maakte geen tijd meer vrij om m’n best te doen om een opleiding te zoeken. Wilde ik kraamzorg echt, of wilde ik gewoon gaan studeren.

Ik wilde gewoon gaan studeren. Kraamzorg was toch niets voor mij. Misschien over 40 jaar als een tweede carrière maar nu niet. Dus wat nu. Hoe nu verder. Weer terug naar stap 1. Weer een teleurstelling. Het voelde als 20 stappen terug. Ging ik nu echt weer terug naar mijn oude leven. Mezelf blijven wegschuiven. Voor andere zorgen maar niet voor mezelf. Iedereen zien groeien maar zelf stil staan. Ik moest gaan groeien.

Het was vrijdagochtend en zoals gewoonlijk op vrijdagochtend fietste ik met Bram naar mijn ouders huis waar we vaak een koffie doen en de kleinkids met elkaar spelen. Zodra we bijna in de straat zijn van m’n ouders, fietsen we langs Brams school. De kinderen spelen buiten, het kleuterplein staat vol kinderen die spelen, rennen en gillen over het plein. Van achter op de fiets hoor ik een klein kreetje. ‘Kijk mama, dat worden mijn vriendjes, hier ga ik spelen en leren en vriendjes maken en dan word ik heel groot’. Hij was zo enthousiast om naar deze school te gaan. Enthousiast om te leren, vrienden te maken en om te groeien. Dat was ik toch ook, waarom zette ik dan niet door.

Die avond zaten robert en ik samen op de bank. Ik beetje verdrietig. Wat wilde ik toch. Ik weet wat ik wil maar waarom lukt het nou wéér niet. Toen Robert vroeg wat er was reageerde ik met mijn al zo bekende woorden, niks ik ben gewoon moe. Maar hij wist beter. Terwijl we samen een filmpje keken, zat hij op zijn telefoon. Ik irriteerde me, doe gewoon dat ding weg. Maar toen keek hij opeens heel blij. PLING. Een mailtje op mijn telefoon. ‘Kijk maar even’ zei Robert. “Alsjeblieft, je informatie brochure voor de opleiding office en eventmanagement”. Ik kijk hem aan en zeg Ja, dit is hem.

13 December 2022. Nog geen 2 weken geleden schreef ik me in voor deze opleiding, en nu zat ik al in mijn eerste lesdag, snel ging het wel. Ondertussen is het al februari, en wat is het heerlijk. Ik groei persoonlijk, ben veel vrolijker en school is heerlijk. Waar een werkdag veel energie kostte, geeft dit me zoveel energie. Het is veel een groot deel een thuis studie. Ik ben soms 3 dagen inde maand naar school en soms een avond online. Het was een goede op start na mijn burn out, maar nu gaan we verder. Werken en leren tegelijk. We gaan ervoor.