Ik hing grote doeken over de wagen van de tweeling
Je wilt toch niet dat vreemde handen aan je prille baby's zitten?
Als moeder van een eeneiige tweeling, heb ik genoeg verhalen die ik graag met jullie deel. Van de spannende zwangerschap, tot de NICU periode en de maanden daarna. Maar eerst.. Hoe gaat het nu met ons en hoe waren die eerste twee jaar?
Laat ik beginnen met een hele korte terugblik naar het begin van ons tweeling-avontuur. Wanneer je in verwachting bent van een meerling, loopt je zwangerschap anders dan verwacht. Dit begint al bij de controles en echo’s. Je wordt “medisch” en vanaf dat moment ben je onder toezicht van de artsen in het ziekenhuis. Als je dan ook nog wordt verteld dat je tweelingzwangerschap extra risicovol is en er steeds meer zorgen volgen, dan heb je het al snel door. Een kindje op de wereld zetten, is echt een groot wonder. En 2 tegelijk al helemaal! Maar.. tegen alle verwachtingen in en na een lange en spannende weg, zijn wij toch gelukkige ouders geworden van onze eeneiige tweeling! En hoe verliep ons eerste twee jaar met een eeneiige tweeling in een notendop?
Als ik in het eerste jaar op straat liep, waren we een soort wandelende attractie. Waar ik ook kwam, mensen keken, maakten leuke opmerkingen of vroegen wat. Veel mensen wilden ook aan de baby’s zitten… Dat laatste! Ik wist niet wat me overkwam en andere moeders met een eenling herkenden dit helemaal niet. Dan was dit dus duidelijk een tweeling-ding. Iedere keer weer was het raak. Tot ik grote hydrofiele doeken over mijn wagen hing. Want geen moeder wilt toch dat vreemde handen aan je prille baby zitten? Al helemaal niet als je baby’s net van de NICU afkomen.. Dit is dan ook gelijk mijn eerste tip. Zie je een tweeling op straat? Geniet mee vanaf een afstandje..
Wat ik dus wel merkte in het eerste jaar, de omgeving vond een tweeling iets moois en magisch. Dit vond ik zelf ook en het was een heerlijk jaar. Ik had goede spullen en constructies bedacht, zodat ik ze gemakkelijk te gelijk kon voeden, badderen en meer. Het was echt genieten, die twee kleine baby’s. Ook het slapen ging vrij snel goed. Er kwamen wel eens vragen voorbij, of een tweeling niet veel werk was. Ik vond op dat moment van niet. Eerlijk gezegd vond ik het best een makkelijk jaar, dit is natuurlijk wel voor ieder gezin weer verschillend. Maar wij waren echt iedere dag aan het genieten en ik keek graag urenlang naar die twee kleine mensjes.
En toen kwamen we in het tweede jaar. Dat was wel even andere koek. Natuurlijk waren we nog net zo in de wolken en blij met de tweeling, beseffen wij ons ieder moment dat we geluk hebben gehad en genieten we met volle teugen van ze. Het werd daarnaast wel wat drukker. Telkens konden de jongens weer iets nieuws. Rollen, kruipen, eten en lachen. Heel leuk natuurlijk en wat een fantastische mijlpalen! Maar ze konden dus ook alle kanten op kruipen, alles onder smeren met eten en heel hard huilen als ze hun zin niet kregen. En dat keer 2! En dan, lieve mensen, komt natuurlijk de volgende fase.. lopen en klimmen. En met onze twee jongens die energie lijken te hebben vanaf 7 uur ‘s ochtends tot 20.00 uur ‘s avonds… Dat zijn heel veel drukke uurtjes. Ook de omgeving reageert nu anders. Waar we eerder veel complimenten kregen op straat, krijgen we nu andere reacties. Een andere moeder in de speeltuin zei bijvoorbeeld: “Zo, jij hebt het druk”. Of de opmerking: “Nou, ik ben wel blij met 1 kind tegelijk”. Tja, laten we het er maar op houden dat sommige mensen minder tactisch zijn. Ik ben inderdaad vaak uitgeput, maar wat een lol hebben we om die twee druktemakers.
Wat inderdaad wel zo is, is dat de dagen nu veel drukker zijn en we letterlijk achter de tweeling aan rennen. Natuurlijk zijn we nog steeds ontzettend gelukkig en genieten we elke dag van ze. Maar mijn man en ik hebben wel goede afspraken gemaakt en vooral de taken verdeeld. Zo verdelen we de dagen als we beiden thuis zijn en geven we elkaar wat uurtjes “vrij” om bij te komen of iets voor jezelf te doen. Echt een dikke tip! Verder moeten we ook wel erg lachen om alles wat de tweeling bedenkt en nu weer heeft uitgespookt! In een andere blog zal ik meer vertellen over een dag met een tweeling van 2 jaar en zal ik jullie op de hoogte houden van onze andere avonturen. Ook denk ik er over om iets te vertellen over de zwangerschap en de NICU. Bedankt voor het lezen! Wil je ook graag beelden zien? Op YouTube houden we een video dagboek bij! Op mijn pagina vind je de YouTube link.
Anoniem
Herkenbaar. Ik had de joolz kinderwagen. Daar liggen ze onder elkaar. Heel handig vaak zagen ze de baby onderop niet🤣🤣🙈
Anoniem
Ons meisje met prachtige rode haartjes was net zo’n attractie. Iedereen (vooral oudere mensen) wilde aan haar zitten.
Anoniem
Sorry, drukte al op verzenden. Ze werd er zelf ook helemaal gek van en duwde regelmatig mensen weg 😅. Tsja ik kon daar wel om lachen 😆
themomblog
Bij ons gebeurde het ook. Ons zoontje was 6 weken en iemand in een winkel besloot opeens aan zijn gezicht te zitten. Ik verstijfde omdat ik dit niet had verwacht. De volgende keer krijgt diegene een woeste moeder te zien denk ik!
Anoniem
Heel herkenbaar ben zelf moeder van een tweeling (zijn inmiddels 19)iedereen vroeg ook aan mij of het niet zwaar was met 2 kleintjes .vondt het zelf wel meevallen vondt het met mijn zoon later een stuk zwaarder.geniet lekker van de jongens