8 jaar geleden
Ik heb mijn man betrapt
Ik heb altijd gezegd, zoiets gaat me nooit gebeuren. Nou wel dus! Precies een week geleden betrapte ik Peter met ander...
Beseffen doe ik het nog steeds niet, maar wil toch even mijn verhaal kwijt. Misschien zijn er wel moeders die hetzelfde hebben meegemaakt? Dan wil ik graag weten of het ooit nog goed gekomen is met jullie, want ik weet echt even niet waar ik het moet zoeken :(
Het ging goed tussen Peter en mij, alletwee een leuke job, drie prachtige kinderen en nooit gedoe. Alles fijn! Zelfs een heerlijk weekje vakantie achter de rug met geen vuiltje aan de lucht.
Precies een week geleden was ik aan het werk en voelde me niet lekker. Buikpijn en misselijk, waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Mijn collega zag me steeds witter worden en stuurde me naar huis. Het klonk best verleidelijk en ik had geen dringende zaken meer op de planning voor die dag.
Met de auto reed ik dus al in de middag naar huis en bedacht me lekker even te douchen en te slapen totdat de kids uit school kwamen. Toen ik de deur wilde openmaken zat deze niet op slot, vreemd want dat doen we altijd, maar goed. Ik liep naar de trap en hoorde gerommel boven, Peter kwam de trap aflopen en vroeg wat ik thuis deed. Dat kon ik beter aan hem vragen...
Hij begon een verhaal op te hangen, ik weet niet eens meer wat hij zei want die hele middag is een rare waas geworden.
Kort samengevat, Peter was thuis met een vrouw. Ik ken haar niet echt maar kennelijk is het een moeder van een voetbalvriendje van Jeroen. Ze waren niet over voetbal aan het praten dat is wat ik weet en verder...
Ik heb Peter aangehoord en het was de ene cliché over de andere. Het was de eerste keer, betekende niets blablabla....
Die dag ben ik naar m'n moeder gegaan, die woont vlakbij en ben met de kids lekker twee nachtjes gaan logeren. Nadenken lukte alleen niet en Peter wilde steeds bellen en praten. Ik heb hem gezegd dat na die twee dagen hij even ergens (bij haar van mij part) moet blijven totdat ik weet wat ik verder wil... De kinderen probeer ik erbuiten te houden, maar ze hebben het wel een beetje door. Mama is boos op papa, dat is het verhaal en daar laten we het nu even bij.
Hoe nu verder? Ik heb serieus GEEN idee... Ik zal toch ooit zijn verhaal moeten aanhoren? Kan ik hem vergeven? Geen idee!
Anoniem
Geef t tijd...praten...over na denken...blablabla.. Het is zo simpel meid: je hebt zelfrespect en je eindigd deze poppenkast, òf je hebt dat niet en laat jezelf vanaf nu altijd zo behandelen.
MMI
Oei, heftig! Ik heb mijn ex niet betrapt, hij heeft t lang verzwegen voor mij, en uiteindelijk verteld.. Ik heb het hem nooit kunnen vergeven, laat staan vergeten.. Ik ben bij hem gebleven voor ons aanstaande gezin, domste wat je kan doen.. Je kinderen worden er echt niet gelukkiger op als mama niet gelukkig is! Je moet voor jezelf kiezen! Of hij je gelukkig maakt of niet, de keuze is helemaal aan jou!
Henrike Laning
Ik heb m al eerder gelezen maar ben nu wel benieuwd hoe het verder is gegaan en wat je uiteindelijk hebt beslist.
MummySuze
Karina je verdient een prijs. Wat een hufter van een klootzak die ex van jou, en wat een naaistreek dat jouw vader je niet meer hielp (terwijl hij dat WEL kon). Ik moest ook zwanger bij mijn ouders wonen. En even met Baby. Ik herken dingen. Maar dat je de nachtdienst moest doen en niet kon slapen al die nachten, jemig, ik heb door de slapeloosheid enorme mentale klachten gekregen. Ode aan jou. Liefs, Mummysuze.