Ik heb Altijd 2 kindjes, ookal is de 1ste een sterretje
Nog altijd als iemand vraagt hoeveel kinderen ik heb antwoord ik 2!
Voor mij zal dat ook altijd blijven.
Ookal is ons 1ste kindje overleden hij blijft mijn kindje!
toen ik nog in de kapsalon werkte toonde klanten vaak interesse.
Heb je kinderen? , o wat leuk hoeveel?
2 antwoordde ik dan.
O leuk dat is wel lekker druk zeker, hoe oud zijn ze?
Lang praatte ik mee maar er kwam een moment in het gesprek dat het uitkwam dat ons 1ste kindje overleden is.
Wij leven met die weet maar voor andere kan het hard overkomen.
Ze weten vaak niet hoe ze moeten reageren en zijn geschokt, vallen stil of ze vragen juist aan een stuk door over hoe het komt en ga zo maar even door.
Soms vind ik het heel lastig om er over te praten omdat het me heel erg raakt.
En juist depri word en daar de rest van de dag mee blijf lopen
Maar hoe leg je dat een ander uit?
Je wil vriendelijk blijven en mensen bedoelen het goed.
Maar niet altijd voelt dat ook zo .
Over het algemeen praat ik er wel makkelijk over en vind ik het wel fijn om trots over hem te vertellen maar er zijn ook dagen dat ik erin blijf hangen en het even niet trek.
Toch is het zo dat ik 2 kindjes heb.
En het verzwijgen voelt voor mij niet goed.
Dat voelt alsof ik hem wegstop terwijl ik juist niets liever zou willen dan dat ik hem nog bij had.
Ik zal er alles voor over hebben om hem nog een keertje vast te houden en te knuffelen!
Ooit kreeg ik het antwoord, dan heb je eigenlijk toch nog maar 1 kindje.
Ik wist niet wat ik hoorde .
Zoiets kan je echt niet maken om uit te spreken.
Dat je er zo over denkt tot daar aan toe maar zeg Zoiets nooit tegen een moeder met een overleden kindje.
Ik heb 2 kinderen! 1 waarvan ik gelukkig elke dag mag genieten en 1 sterretje die van boven met ons meekijkt.
Onze aller mooiste ster aan de hemel!
Mama van 2 ♡
Taj-joo
Mijn oudste zoon Rick is geboren met 21 weken. Mijn mooiste verdriet. Ik mijn werk in de zorg gebeurt het geregeld dat kinderen ter sprake komen. Dan vertel ik dat ik een zoon thuis heb en een in mijn hart. Dit kan soms schrik geven maar ook de ruimte om eigen verlies van kindjes naar voren halen en de oplichting om er over te praten bij mijn ( soms dementerende ) bewoner. In het verleden werd er niet gesproken over kindjes die overleden zijn . Mijn mooiste verdriet maakt het dat het gesprek ook niet ongemakkelijk wordt en er ook verder over iets anders gesproken kan worden.