Ik ben die moeder, ja die

Die moeder die een half uur voor haar kind wakker word, haar bed uitgaat zodat ze nog even rustig een bakje koffie kan drinken.

Die moeder die haar kind op het grote bed met een krentenbol en een fles melk voor de tv zet zodat ze zelf even een kwartiertje kan douchen. Terwijl er na maximaal 10 minuten zeker wel een kwijlebal met zijn mond open tegen de douchecabine staat te roepen dat mama er uit moet.

Ik ben die moeder die tegenwoordig met de deur open naar de wc toe gaat omdat mijn zoon of het huis verbouwd. Of net zolang tegen de deur staat te bonzen tot hij me mag vergezellen op de toilet.

Die moeder die met haar haren in een knot gebonden op het schoolplein staat. Die naast haar fulltime werkweek en haar fulltime baan als mama nouwelijks de tijd kan vinden om naar de sportschool te gaan, die de kapster al jaren niet meer heeft gezien en ook de nagelstylist haar naam is vergeten.

Die moeder die regelmatig een ontbijtkoek in de hand van der kleine geeft omdat het ellenlange drama van ontbijten, lunchen en avondeten nou eenmaal heel veel energie en vooral strijd kost.

Die niet volgeplamuurd kant en klaar haar kindje netjes in een leuke outfit van school haalt op de fiets. Omdat er nou eenmaal een heel druk schema achter schooltje aankomt en de boodschappen en het eten ook optijd op tafel moeten staan.

Die moeder die tijdens het koken haar zoon op de bank zet met de ipad als oppas omdat het nou eenmaal niet echt verantwoord is om met een dreinende peuterpuber je pannen af te gieten en de oven te gebruiken.

Die moeder die niet iedere avond de strijd om het avondeten meer aangaat omdat haar kind op iedere stoel wil eten behalve degene die zei aanwijst.

En die moeder die het heerlijk vind als haar zoontje eindelijk slaapt. Zodat ze met gtst op de bank en der tweede bakje koffie met der voetjes omhoog een half uurtje voor zichzelf heeft.

Daarnaast, ben ik ook die moeder die geen ochtend chagerijnig is. Die in de tijd dat ze haar koffie drinkt ook het brood voor haar man klaar zet en hem een knuffel geeft voor hij naar zijn werk gaat.

Die intens kan genieten van dat kleine mannetje in dat grote bed die me iedere ochtend met een grote glimlach onder de douche laat staan omdat hij "bij wil" en "boos mama is!"

Ook ben ik degene die bij alle hulp activiteiten ondanks mijn drukke schema altijd vooraan staat in de klas. Omdat ik geen moment wil missen van mijn kleine vriend die veel te snel groot word.

Die ruim 20 maanden nachtenlang maar enkele uren heeft geslapen en iedere middag en avond nog steeds wacht tot haar zoontje de slaap heeft gevat.

Dus al doe ik nog zoveel dingen misschien niet zoals het "hoort". Ik ben zijn mama. En daar ben ik inclusief al mijn gebreken en mijn drukke schema ontzettend trots op! Ik zou het niet anders willen.