4 jaar geleden
If only I could read your mind...
Hoe zou je deze bizarre tijden beleven als je 4 jaar bent?
Wat zou het toch fijn zijn als je soms de gedachten van je kindje(s) zou kunnen lezen toch? Soms zó benieuwd wat er allemaal in dat koppie omgaat. Ze lijkt zich erg makkelijk aan te passen aan deze vreemde situatie, alsof het gewoon het "nieuwe normaal" is dat de school dicht is, ze moet videobellen met opa en oma en de hele dag thuis met papa en mama opgescheept zit. Wel speelt ze nog vaker schooltje thuis nu en komt in haar spel bijvoorbeeld terug dat de scholen gesloten zijn. Toen ik (als leerling uit haar klas want uiteraard wil Loet altijd de juf spelen) vroeg waarom zei ze: gewoon, omdat dat nu zo is! #zosimpelishetvoordiekleintjes
Soms stelt ze wel ineens uit het niets vragen erover: "Mam, als Corona er nog is als ik jarig ben mag er dan niemand komen op mijn feestje?" #zeispasinaugustusjarig #jekuntermaarvastmeebezigzijn Toen ze begreep dat ze hoe dan ook van ons wel een cadeau zou krijgen en we anders haar feestje gewoon later alsnog inhalen was ze gelijk gerustgesteld. Ze lijkt het allemaal dus vrij normaal te vinden, maar soms is daar dan toch ineens zo'n momentje dat je beseft dat ze er wel degelijk mee bezig is.
Toen het hier in Brabant net begon had ik een buurvrouw van 94 een paar duren verderop aangeboden haar boodschappen te doen. Zodoende kwam ze ons een lijstje brengen en Loet stond erbij dus ik legde haar uit dat wij nu even de boodschappen doen zodat de oude mevrouw niet naar de winkel hoeft. Maar toen ik de week daarna een keer even naar de supermarkt wilde schrok ze ineens en zei ze: "Nee mam, dat mag jij ook niet want ik wil niet dat de Corona jou ziek maakt. Want als de oude buurvrouw niet mag dan mag jij ook niet" #wijsneus #liefbedoelt
En tot nu toe lijkt ze zich prima te vermaken hoor, wij mogen daar niet over klagen, maar toch soms ineens uit het niets merk je dat ook zij soms een beetje uit haar doen is. Een paar dagen terug zaten we te eten en ik eerst nog lichtelijk geïrriteerd omdat mevrouw zo zat te tetteren en niet goed at #ietsmetteweiniggeduld maar al snel kwam de ware reden eruit: dikke tranen rolde over haar wangen want ze mist haar vriendinnen zó erg zei ze! En wanneer mogen we weer spelen? Tja.. wist ik het maar!
Zou willen dat ik al je zorgen weg kon nemen kleine ukkel! Maar ook dit hoort erbij natuurlijk, we maken er het beste van! En die betreffende avond maakten de tranen al snel plaats voor een grote glimlach toen ik voorstelde om weer samen een nachtje op vakantie in eigen huis te gaan. Ineens was alles weer een vrolijk avontuur voor die kleine die niet kon wachten om met mama op zolder te mogen logeren. Een win-win want kon ik lekker een nachtje tegen haar aankruipen en haar vasthouden, knuffelen en kusjes geven tot we uiteindelijke beide in slaap vielen!
Liefs, Marlijne
