Horrormonen ivf-behandeling
Wat als tabletten je niet verder helpen? En allerlei soorten injecties ook niet doen wat ze moeten doen? Op de pijnbank voor verschillende puncties. Iedere maand weer die teleurstelling. Als een vreselijke heks door het leven gaat, door alle horrormonen want geloof mij dat zijn ze. Uiteindelijk bij de fertiliteitsarts aan tafel zit en zij zegt ‘helaas niets dat werkt, de enige manier is wellicht een IVF-Behandeling. Dat was iets wat zo ver van je bed stond, en nu zaten wij er ineens midden in. Ik weet nog dat ik die zin hoorde, en voelde letterlijk de grond onder mijn voeten vandaan zakken. Want wat als ook deze behandeling niet aan zal slaan? En dat terwijl onze kinderwens zo belachelijk groot was. Die gedachten maakte mij behoorlijk angstig. We moesten naar het Erasmus MC, daar stonden ineens andere artsen voor ons klaar. Om daar de embryo in te brengen bij mij. Het is allemaal niet niks zeg maar. Steeds weer in je blootje liggen op een nou niet zo heel charmante manier. Maar alles voor die grootste wens. Terwijl wij het ziekenhuis uitliepen na de terugplaatsing voelde ik me zo zwanger. Slaat nergens op natuurlijk. Maar zo voelde het. En dan die ellendige wachtweken of het wel of niet zo zou zijn. Ik had al die tijd netjes gewacht, niet eerder een test gedaan. En toen de dag dat we mochten testen stond ik om 07.00 naast mijn bed. En ik las op mijn zwangerschapstest ‘ZWANGER’. Ik kon mijn ogen niet geloven, onze wens werd werkelijkheid . Al die narigheid van hormonen slikken en , iedere week meerdere malen naar het ziekenhuis te moeten gaan, alles was het waard geweest. En kijk nu eens, twee meisjes rijker!