11 jaar geleden
Ik baal van blijvende bekkenklachten!
Rugpijn? Ik had nooit rugpijn.... waar komt dit vandaan? Met 6 weken zwangerschap van de eerste begonnen de klachten. Met fysiotherapie tot heel veel consulten bij manuele artsen tot gevolg. Ik ben heel benieuwd of jullie je in mijn verhaal herkennen.
Ik was de zwangerschapstest bijna voor. Rugpijn was niets voor mij, maar het hoorde blijkbaar bij mijn pakket zwangerschapskwaaltjes. Na een paar maanden bezocht ik toch maar een fysiotherapeute, want de klachten werden inmiddels wel wat serieuzer. Met wat spieroefeningen werd ik aan het trainen gezet en omdat ik verder geen kindje had rondlopen, kon ik rustig aan doen en was m'n zwangerschap redelijk uit te houden.
Ik vond het raar dat ik, na een pittige bevalling, toch last bleef houden van m'n onderrug, bekken en stuitje. De hormonen waren na een half jaar toch wel verdwenen uit m'n lichaam? Af en toe zakte ik tijdens het wandelen achter de kinderwagen gewoon in elkaar... Ik voelde me slap en moe van alle pijn en was bang dat ik in een rolstoel zou belanden. Gelukkig was en is m'n dochtertje het zonnetje in m'n leven en werd ik door haar wel afgeleid. Ik liet me niet zomaar neerdrukken, ik bleef vechten.
Nog een keer naar de fysiotherapie, met weinig resultaat. Na een half jaar ben ik begonnen met regelmatige consulten bij een manueel arts. Hij wist precies waar de oorzaak lag, 'zette me weer recht' en de pijn was een stuk minder. Maar helaas, na een week of twee was de hardnekkige zeurende pijn weer terug. Zucht. Wat wil je, aan tillen en bukken ontkom je echt niet als jonge moeder.
M'n tweede zwangerschap werd nog wat pittiger met een lieve peuterpuber bij me. Ik werd wel steeds handiger, even winkelen bijvoorbeeld deed ik met een elastische band (Jippy's) tussen ons in, zo kon ze niet weglopen en ik trok me niets aan van bemoeierige opmerkingen. Wisten zij veel en ja, m'n dochtertje leek inderdaad wel een hondje zo hihi. Ik moet wel zeggen dat ik elke week minstens een keer in de sportschool te vinden was. Dat gaf wel resultaat, de andere spieren leken toch meer op te vangen. Maar goed, de klachten bleven, ook na de bevalling.
Nu m'n jongste ruim twee jaar is, zou het toch wel afgelopen mogen zijn met deze klachten?! Ik sport heel trouw en word inmiddels door m'n derde manueel arts behandeld. Zij lijkt nu gelukkig wel wat meer resultaat te boeken. Maar na extra, zware inspanning word ik direct stilgezet. De pijn is iedere dag aanwezig en lekker een rondje hardlopen, dat ik graag deed, is afgelopen. Lang zitten is bijna niet uit te houden en achter m'n jongens aanrennen kan niet. De oorzaak van mijn blijvende bekkenklachten is waarschijnlijk te wijten aan een (lichte vorm van) hypermobiliteit. (te soepele banden/pezen). Door een zwangerschap rekken de bekkenbanden al flink uit en bij mij dus extra.
Een derde zwangerschap wordt ons nog zeker een half jaar afgeraden. Natuurlijk, zul je denken... Maar de tijd vliegt en ik zou zo graag ons gezin compleet zien. Maar goed, dan moeten de klachten echt verminderen. En dan is mijn vraag: hoe kun je je bekken nou ontzien als je je kindjes in de fiets moet zetten om naar school te gaan, de jongste in het kinderstoeltje, de was uit de machine halen en ophangen en zo kan ik nog 1000 'verboden' opnoemen. Het werkt het genezingsproces tegen, maar hoe dan? Wie herkent zich in mijn verhaal? Ik ben echt heel benieuwd!
Anoniem
Idem! Exact hetzelfde. Door hypnotherapie is de pijnprikkels minder geworden, er is namelijk niks stuk. En door steunzooltjes heb ik in de avond nog energie. Het duurt nog wel even, maar ben benieuwd hoe de klachten na zoveel jaar zijn?
Anoniem
Ik herken het heel erg.Ik heb zelf 2 kinderen,1 van 8 en 1 van 5.erg veel last van bekkenpijn.verschillende soorten werk gedaan en eigenlijk niet te doen.Steeds krijg ik als ik ga werken veel last ervan.baal enorm omdat ik gewoon niet weet wat voor werk ik zou kunnen doen waarbij ik minder last ervan heb.
Stuiter
Hier dus een jaar na dato en een no go. Maar daar heb ik de dokter niet voor nodig. Bovendien nog een keer dit met al een kleintje hebben rondlopen, dan doe ik de oudste echt te kort. Bovendien, we krijgen het nu al nauwelijks geregeld
MamaNikki
Ik herken je verhaal wel, ik kreeg aan het einde van mijn zwangerschap ontzettende rugpijn, kon haast niet meer zelfstandig opstaan uit bed maar ik dacht dat het kwam door die zware buik. Toen ik was bevallen was het de eerste week supererg kon niet zelfstandig lopen en liep in een 'treintje' met mijn man. Toen het na 2 weken nog niet goed ging kwam de dokter maar die constateerde geen bekkeninstabiliteit. En verder konden ze ook niets vinden. Ik heb de eerste 7 maanden heb ik mijn dochter niet op kunnen tillen en liep ik met een rollator of kinderwagen in huis...Smorgens kon ik haast niet opstaan en moest ik eerst 3 pijnstillers nemen voordat ik op kon staan na een half uur. Nu na 3 jaar heb ik nog steeds last maar dan gelukkig in mindere mate! Meestal als ik iets teveel heb gedaan op een dag of gewerkt heb. Maar overgegaan is het nog niet...ik ben benieuwd hoe dat moet gaan als ik een 2e kindje krijg, want dat wil ik dus wel graag! Gaat jouw rug nu een stukje beter? en wat zeggen de doktoren ervan?