Hormonen en intrusies

Lua ligt al een tijd te slapen. Het is 21.30 en ik besluit nog te gaan douchen. Het was een drukke dag vandaag. Misschien kan ik zo even de zinnen verzetten.

Zodra ik het warme water over me heen voel komen hoor ik haar huilen. Haar slaapkamer grenst aan de badkamer maar ik had toch zachtjes gedaan?

Meteen sta ik weer aan. Kan ik alleen nog het gehuil horen. Roy is beneden met de babyfoon dus hij kan best even naar Lua lopen. Ik ga niet zeiknat die kamer op. Ik blijf in de douche. Maar de ontspanning waar ik op hoopte is meteen omgezet naar standje adrenaline. Ik was snel m’n haar en zet de douche uit. Laat dan maar.

Zodra ik de douche uitzet is het stil. Muisstil. Ik hoor niks. Geen gehuil.

Ik besef het meteen. Ik heb het in m’n hoofd gehaald. Die fucking hormonen. Tijdens mijn ‘leukste week van de maand’ nemen ze een loopje met me. Ze fucken met m’n hoofd. De intrusies spelen weer op. Spoken. Die ik eerst niet had.

Intrusies, slecht slapen, wanen. De komende dagen leef ik op Aleve. Maar kon ik tegen die hormonen ook maar iets nemen. Tegen die gedachtes en spoken in mn hoofd. Zodat wij moeders ook eens rust hebben. Hart altijd aan, hoofd even uit.