Hoor ik daar gelach en geklets?

De techniek laat me weer even totaal in de steek. Zul je altijd zien als ik even tijd voor mezelf heb. Ik had echt even zin om een start te maken met een serie of om even een programma terug te kijken. Het had nu zo mooi gekund! Ons meisje en ons kleinste mannetje zijn namelijk samen aan het spelen. Fantastisch toch? Ik hoor ze samen gieren en kletsen. Wat fijn dat samen spelen eindelijk een beetje lukt!

Ons meisje wilde zo graag een broertje of zusje om mee te spelen. Toen we in verwachting waren van Mees was dit ook wat ik voor ogen had. Een broer en zus die met elkaar spelen en met elkaar ruzie maken! Helaas mocht het niet zo zijn. Toen we de beslissing maakten om Mees te vroeg geboren te laten worden was dit wat ik het vreselijkste vond. Het beloofde broertje, het beloofde speelkameraadje, zou niet komen. Onze droom stortte in. Wat hebben mijn wederhelft en ik ons schuldig gevoeld tegenover ons meisje. Maar we weten dat het onvermijdelijk was. 

Maar toen mocht er toch nog een broertje komen. Dat voelt nog steeds als een zegen en als een teken van Mees dat het goed is! Helaas was het voor ons meisje wel een tegenvaller dat ze niet meteen met haar kleinste broertje kon spelen. Ze gaf hem speeltjes en probeerde op allerlei manieren zijn aandacht te trekken, maar met een baby kun je gewoon nog niet goed spelen. Hoe groter ons kleinste mannetje werd hoe leuker ons meisje het vond. Dan maakte ze hem aan het lachen of mocht hij al het speelgoed op de grond gooien en dan raapte zij het weer voor hem op. Zo werden ze steeds meer een echte grote zus en kleine broer, die samen de grootste lol konden hebben. 

En nu zijn ze samen aan het spelen op de kamer van ons kleinste ventje. Ik hoor ze kletsen, lachen en ik hoor dat de hele kamer verbouwd wordt. Prima! Ik ben zo blij dat ze elkaar gevonden hebben.

 Als ik stiekem ga kijken dan zie ik twee kindjes lekker spelen met een ruimte ertussen. Terwijl ik dit zie projecteer ik er onbewust een mannetje tussen. Een mannetje die ook bij deze twee kinderen hoort. In mijn gedachten zie ik ze met zijn drieën spelen en hoor ik ze met zijn drieën lachen. Een gevoel van gemis komt naar boven. Het doet pijn dat dit niet zo heeft mogen zijn. Maar ik weet zeker dat Mees van boven meekijkt en over zijn grote zus en kleine broertje waakt. Ik weet zeker dat dit is wat Mees graag wilde zien en dat hij meekijkt!

Zonder dat ze het doorhebben ga ik weer terug naar onze slaapkamer. Ik pak een tijdschrift, want dat technische heb ik maar opgegeven. Die serie of dat programma komt wel. Het zou zonde zijn om deze tijd te vergooien aan het oplossen van iets technisch wat ik toch niet begrijp. Nu maar even genieten van de tijd die ik voor mezelf heb. Het is toch heerlijk om te lezen met pretgeluidjes van twee spelende kindjes op de achtergrond!