Hoera! Een broertje! Tibbe is geboren!

In mijn vorige twee delen was te lezen hoe Siem geboren werd en meteen ziek was, na wat onderzoeken kwamen ze er achter dat hij een malrotatie had en is hij geopereerd.

En toen was ik zwanger van een broertje voor Siem! Super leuk! Gelukkig is een malrotatie niet erfelijk. 17 op de 100.000 mensen hebben het maar je kan er prima mee leven. Het kan heel goed zijn dat jij of ik er een heeft maar dat hij onze darmen niet zover afsluit dat we er gewoon mee leven.

We hebben wel aangegeven tijdens onze eerste afspraak bij de verloskundige dat we graag willen dat er extra op de darmen van deze baby gelet wordt. Er zou toch maar iets mis zijn, dan weten we het liever vroeg dan (te) laat.

Samen in overleg met het ziekenhuis is besloten dat ik onder controle blijf bij de verloskundige maar dat ik wat extra echo's in het ziekenhuis krijg om te controleren of de darmen van de baby goed blijven groeien. Het is weer een pittige zwangerschap waar ik heel veel last heb van misselijkheid. Zo veel dat ik eigenlijk 8 maanden bijna niets heb gedaan en alleen maar misselijk was. Van de een op de andere dag zat er ineens in mijn hoofd dat deze baby ook een malrotatie zou hebben. Maar dat kan toch helemaal niet? Wat zijn de kansen? Ik ben doorgestuurd naar de medisch psycholoog in het ziekenhuis om het hier over te hebben en mijn angsten te bespreken zodat deze mij niet in de weg zitten als ik straks een gezonde baby krijg. Er werd niet gesproken over wat als het straks wel zo zou zijn? Gelukkig waren alle controles goed en zou er niets aan de hand zijn met deze baby. Wat een opluchting! Dat maakt dan al ontzettend veel goed. In deze periode is er wel afgesproken dat ik in het ziekenhuis ga bevallen. Meteen na de bevalling kan de kinderarts de baby dan komen controleren en kijken of hij ook last zou hebben van een malrotatie (ook al is dit dus eigenlijk niet mogelijk).

Eindelijk is de dag er dan 30 september zijn wij heel vroeg is Gelre Ziekenhuizen, ik ga bevallen en we gaan ons zoontje eindelijk ontmoeten. We staan al helemaal klaar in de bevalsuite als een gynaecoloog ons komt vertellen dat het nu niet door kan gaan omdat er twee spoedjes tussendoor zijn gekomen en dat voorrang had. We mochten wachten op een andere kamer maar als het later dan 12.00 uur werd, gaan ze niet meer inleiden want dan is de kans te groot dat de bevalling tot in de avond duurt en daar hadden ze geen mensen voor. Ik vertelde ze nog dat ze daar niet bang voor hoefde te zijn en dat het vast een snelle bevalling werd zodra mijn vliezen braken.

Om 11.00 uur is het dan eindelijk zover en mogen we weer terug naar de bevalsuite. Nu gaat het echt gebeuren! Om 12.00 uur braken ze mijn vliezen wat maar moeilijk ging en uiteindelijk pas om half 1 lukte. Om half 2 was hij er al. Onze kleine Tibbe is geboren! Ik zei toch dat het snel zou gaan ;)

Zo op het eerste gezicht was alles goed. Alle kleine controles waren goed maar de kinderarts zou nog even een grote controle komen doen. Net op het moment dat ik onder de douche sta, gebeurt dit. De kinderarts in opleiding kijkt Tibbe helemaal na en ziet niets vreemds. Wij hadden wel een ander idee onder het kopje "nakijken of alles goed is" maar blijkbaar wilde het ziekenhuis op dit moment niet verder gaan dan een kinderarts in opleiding te sturen. Mijn vriend en ik zaten helemaal op een roze wolk en wilde het liefste zo snel mogelijk naar huis. Met mij ging het redelijk goed, Tibbe was goedgekeurd en we konden niet wachten om Siem zijn kleine broertje te laten zien!

Een prachtige kraamweek ging voorbij. De kraamzorg bleef maar herhalen dat dit een gezonde baby was want ze merkte mijn angst heel goed. Alle oma's en opa's kwamen langs, we hadden rust en prachtige momenten samen.

De dag dag de kraamzorg weg ging was wel even spannend. Vanaf nu moesten we alles weer helemaal zelf doen. We hadden er ondertussen voldoende ervaring mee en wisten dat we het zelf konden. Toch bleef het spannend. We besloten om even bij mij moeder op visite te gaan de volgende dag. Om 12.00 uur geven we Tibbe een flesje en rijden we naar mijn moeder. We zorgen dat we voor de volgende voeding weer thuis zijn. Stipt om 15.00 uur krijgt Tibbe zijn volgende flesje aangeboden maar wat vreemd, hij wil geen druppel drinken....

Hoe dit verder gaat lees je in het volgende verhaal.