Hoe houd je het vol?

Voor de komst van Ties en Stef was ik zo'n moeder die graag alles onder controle had. Speelgoed door de woonkamer ruimde ik al op voordat de kinderen het zelf konden doen. Als ik het deed ging het sneller en had ik weer rust in mijn hoofd. Een vol aanrecht? Echt een no go! Waar manlief kon zeggen "joh dat komt wel" dacht ik ja precies dat komt wel maar wel NU. 

En toen was daar ineens een positieve test en al snel veranderde ik een moe, misselijk, wrak. Ik kon niet meer aan mijn eigen eisen voldoen. Wat een strijd was dat in mijn hoofd. Maar dat was wel het punt dat ik makkelijker werd. Toen ik met 24 weken niets meer mocht doen had ik geen andere keus dan alle ballen te laten vallen en me over te geven aan alle mensen om ons heen die alles wat ik normaal zelf regelde nu voor mij regelden. Kinderen naar school brengen, huishouden, kinderen naar bed brengen en ga zo maar door. 

Na de komst van Ties en Stef was er slaap tekort, heel veel slaaptekort. We sliepen 2-4 uren per nacht en maximaal een uur achter elkaar. De vraag die ik veel kreeg was hoe hielden jullie dit vol? Toen we er middenin zaten dachten we "dit houden we niet vol". Toch gaat iedere dag voorbij en doe je wat je moet doen, stoppen is immers geen optie. Maar nu achteraf was de enige manier om dit vol te houden, zoveel mogelijk ballen laten vallen. Dus niet meer druk maken om die volle wasmand of dat huis wat eigenlijk nog gestofzuigd moest worden. De slaapmomenten van Ties en Stef werden onze rust momenten. Gewoon op de bank zitten en niks doen, even bijkomen. Al vanaf het moment dat ik zwanger was van Ties & Stef helpt mijn moeder mij op donderdag met het huishouden. Dit geeft zoveel rust. En dat is ontzettend luxe daar ben ik me van bewust. 

Ons leven is twee jaar lang onrustig geweest en vrij turbulent. Het enige wat wij wilden was rust. Corona heeft veel ellende gebracht maar het bracht ons gezin ook iets moois. Ineens waren we als gezin volledig op elkaar aangewezen. Ik mocht naar mijn werk maar manlief een stuk minder. Hij was ineens veel thuis bij de kinderen en maakte nu de dagen mee zoals ik ze mee maakte. Dat was in het beginnen wennen en echt niet makkelijk maar het zorgde wel voor wederzijds begrip. We werden een beter team dan ooit.  

Dus voor alle mama's die kampen met slaaptekort. Wees niet te streng voor jezelf! Er komen betere tijden maar zolang die er nog niet zijn, wees lief voor jezelf en gun jezelf een rust moment waar mogelijk.