Hoe het verder ging, week 3-6 postpartum

Inmiddels is onze Juna alweer 10 weken.
Ik schrijf nog regelmatig, maar steeds als ik het teruglees dan voel ik een drempel om dit te plaatsen. Nu is het zover :) mijn 3e blog.

Vanaf week 3 merken we dat Juna soms wat onrustiger is en meer huilt. Dat is soms best lastig. Je wil het zo graag oplossen en haar troosten, maar we weten nog vaak niet wat er precies aan de hand is. Ze heeft wel duidelijk krampjes gekregen, dat vind ik zo sneu. Wat dan vaak helpt is haar buikje masseren, een warm kruikje(kipkep) of even rondlopen in huis. Na 4 weken gingen we voor het eerst naar het consultatiebureau. Daar werd ze weer gewogen: ze was gewoon een kilo aangekomen sinds de geboorte! We zien haar ook groter worden.
Ook merken we dat Juna langer wakker is tussen de slaapjes door, ons meer aankijkt en onze blik volgt. Heel leuk om te merken.
Ze is ook heel sterk, als ze op haar buik op ons ligt dan duwt ze zich omhoog met haar armen en hoofd. Controle is er nog niet, haar hoofd komt soms met volle kracht weer terug gevallen op ons.
Juna drinkt nog ongeveer 10 keer per dag, dat voelt nog best veel, maar als ik online lees dan is dat nog wel normaal de eerste weken.
Vanaf week 4 oefenen we met een flesje (afgekolfde melk) per dag zodat ze daaraan kan wennen. Dat ging eigenlijk de eerste keer meteen erg goed, zo knap. Het is ook wel fijn om niet meer elke voeding zelf te moeten geven. Al geniet ik ook nog steeds van de voedingsmomenten. Ik merk dat ik de veel bezig ben met de beslissing om al dan niet af te bouwen. Ik had mij eigenlijk voorgenomen te stoppen voordat ik weer ga werken, maar omdat het zo goed gaat twijfel ik nu... Hier ga ik de komende weken verder mee aan de slag en schrijf ik later meer over.

En dan ben je mama en papa. Nog steeds met momenten een gek idee. Dan kijken we samen naar haar en bespreken we hoe het leven is veranderd. En ergens ook weer niet. Ons leven is nu even een stukje kleiner, maar dat zal ook weer gaan veranderen. We zijn nu beide af en toe al even alleen met Juna, zodat de ander even iets voor zichzelf kan doen (ik vooral nog een middagdutje en sander vaak even sporten). Ons leven is ook een stukje completer. Onze liefde voor haar is nu al zo enorm. De liefde voor elkaar is ook nog meer gegroeid, zo bijzonder om elkaar in deze nieuwe rol te zien. We hebben het nog steeds erg fijn en lachen om de kleinste dingen, gewoon thuis met z'n drietjes op bank.
De aankomende weken zal ik voor het eerst zonder Juna op pad gaan. Dat zal vast gek zijn, maar ik kijk er ook enorm naar uit. Een stukje meer mijn oude leven integreren met het mama-zijn.

Zoals ik vorige keer schreef gaat het lichamelijk steeds iets beter en voel ik mij meer en meer mijzelf.
Als ik dit schrijf is het 6 weken na mijn bevalling. Vanaf dag 16 heb ik bijna iedere dag even gewandeld, op een enkele dag na want het is nogal herfstig. Ik ben begonnen met zo'n 500 meter in een klein kwartiertje en loop vanaf de 5e week alweer een klein uurtje (3/4km). Na 3 weken ben ik weer volledig beneden gaan leven en meerdere keren per dag de trap op en af gegaan. Dit ging eigenlijk steeds beter (ik liep plots niet meer per trede en voelde mijn buik minder snel pijn doen). Bukken, langere tijd staan (bij mij +45min) of rechtop zitten en zwaar tillen moet je deze periode vooral nog even niet doen merk ik. Ook is het soms helaas niet fijn als Juna op mijn schoot ligt (bij het voeden ligt ze wat hoger gelukkig). Vooral met krampjes als ze gaat trappelen met haar beentjes in mijn buik is dat pijnlijk.
Vanaf de 4e week voel ik mijn buik en litteken plots wat meer. Misschien omdat ik dus weer meer aan het doen ben, zoals langer wandelen, boodschappen (niet zelf de tas tillen) en schoonmaken in huis. Maar misschien ook wel zomaar, omdat het erbij hoort. Dat is lastig te zeggen.... Ook is mijn litteken wat meer rood/blauw. Dan ga je weer googelen, maar ik word er toch niet altijd wijzer van.
Gelukkig had ik eind week 6 een nacontrole gepland staan bij de verloskundige en bij het ziekenhuis (telefonisch). De verloskundige heeft dan ook mijn litteken bekeken en gaf aan dat het er prima uitzag. Ook de gynaecoloog gaf aan dat het normaal is dat het nog een tijd rood is. Mijn buikspieren zijn bijna 'hersteld', ik moet het nog ongeveer 4 weken rust geven.
Ik heb besloten om een online sportprogramma aan te schaffen. Dit tipte een vriendin. Het lijkt mij fijn om straks verantwoorde oefeningen te kunnen doen die door een gespecialiseerde trainer worden aangeraden. Ik hou niet zo van fitness, dus op deze manier hoef ik ook niet zelf na te denken over een combinatie van oefeningen. Ik ben van plan eerst komende tijd veel te blijven wandelen en dan in het nieuwe jaar (na 12 weken) te starten met sporten.
Ik kan niet wachten om ook wat meer mijn eigen (nieuwe) lichaam terug te krijgen.