10 maanden geleden
Hoe gaat het nu..
Momenteel lig ik al in het UMCG, maar wat is er gebeurd
Een aantal weken geleden gaf ik aan dat ik met de arts ging praten om opgenomen te worden. Dat heb ik inderdaad gedaan. Ik was bijna 30 weken zwanger toen ik aan de gynaecoloog vroeg of ik na de feestdagen kon worden opgenomen, omdat mijn lichamelijke toestand niet langer houdbaar was. Na overleg stemden ze ermee in, en op 3 januari mocht ik naar het ziekenhuis komen. Gelukkig bood dit enige perspectief en tijd om tot rust te komen.
Op 3 januari reden we rond 10 uur naar Groningen, met een ingepakte koffer, kussens en benodigdheden voor de baby. Luuk zat op de achterbank met Takkie (van Jip en Janneke) stevig op zijn schoot. Tegen half 12 bereikten we het ziekenhuis, waar ik naar mijn kamer werd gebracht - een vierpersoonskamer, net als de vorige keer. Direct werd er een CTG gemaakt om te controleren hoe de baby het deed.
Dat was allemaal in orde. Nog even gegeten met z'n 3en beneden en rond 16.00 gingen de mannen weer naar huis. Er moest nog 1,5 uur gereden worden dus ook logisch dat ze bijtijds weggingen.
Nou toen kwam het afscheid tranen met tuiten wat een vreselijkheid om je zoontje te zien gaan hij moest zo hard huilen was zo sneu.. van hier tot aan thuis heeft hij aan stuk gehuild in de auto vreselijk om dat te moeten horen. Helemaal omdat ik me al niet fijn voel, ik bedoel niemand laat zich vrijwillig opnemen toch?!
Savonds wilde hij nog 2 keer videobellen en die beide keren ook alleen maar huilen, dus moeders met alle hormonen en spanningen ook helemaal in tranen. Echt DRAMA!!
Hier bleef het de eerste paar dagen allemaal erg onduidelijk wat ze nou precies wilde en wat het plan was. En het enige wat ik dacht haal haar eruit ik kan niet meer mijn lijf is kapot en op en er helemaal klaar mee..
Nu gelukkig na bijna 1 week en maar aanhouden van mij dat het echt niet meer gaat. Heb ik te horen gekregen dat ze er volgende week als het goed is is. Eindelijk wat perspectief dan weten we een beetje waar we aan toe zijn.
Eerst weer beginnen met bloedverdunners in prikvorm hopelijk morgen, maar liever nog vanavond. Ik wacht het af maar zo snel mogelijk moet het gebeuren het is klaar ik ben klaar mijn lichaam is klaar.
Y-N&V
Sterkte. Is super heftig. Zelf ook 2 weken in ziekenhuis met de zwangerschap. Je oudste niet bij je te kunnen hebben. Zelf meegemaakt met Hellp. Onze oudste mocht daarna ook nog eens de eerste 5 weken niet bij op de nicu. Ver van huis. Als je afscheid nam van de één, verwelkomde je de ander. En visa versa. Verscheurd gevoel. Je hebt geen keus. Hou je sterk. En hoop toch dat je nog lang vol houdt voor de kleine in je buik, in de hoop dat je nicu bespaard blijft, en je weer snel samen kan zijn❤️. Veel kracht.