Hoe gaat het nu? Een update!

Er wordt mij regelmatig gevraagd hoe het nu met mij gaat. Daarom heb ik besloten het even op te schrijven!

Het gaat momenteel redelijk goed kan ik zeggen. Er is echt wel een stijgende lijn te zien, ik ben in ieder geval iedere dag even buiten te vinden en onderneem iets meer. Wel loop ik dan half hyperventilerend buiten, maar dat neem ik op de koop toe.

Ik ben nog steeds enorm bezig met alle mensen om mij heen en soms krijg ik toch nog een angstig gevoel en raak ik half in paniek omdat ik denk dat er iets ergs gaat gebeuren. Toch dwing ik mezelf om iedere dag naar buiten te gaan, en dat gaat me tot nu toe goed af.

Intussen heeft mijn oude werkgever trouwens afscheid van me genomen na twee jaar ziekte. Het was een klap voor me, maar het voelt nu ook wel als opluchting. De deur staat weer open voor nieuwe kansen.

Wel ben ik voor een jaar afgekeurd, dus arbeidsongeschiktheid bevonden. Dit komt mede doordat ik nog steeds op de wachtlijst sta voor schematherapie voor mijn persoonlijkheidsstoornis én lichamelijk gaat het nog niet erg lekker, ik sta ook op de wachtlijst voor een tweede operatie aan mijn endometriose en eierstok.

Ik heb dus nog een jaar “rust” , geen solliciatieverplichtingen en geen bezoeken aan een bedrijfsarts. Ik zet het woord “rust” expres tussen aanhalingstekens omdat ik eigenlijk nooit rust ervaar.

Ik voel me altijd gejaagd, ben haast dwangmatig bezig met opruimen en schoonmaken en ik kan niet even een kwartiertje ontspannen op de bank zitten. Iedere dag is voor mij stressen, en daar wil ik zo graag vanaf.

Verder ben ik regelmatig bij de huisarts te vinden voor mijn bloeddruk en diverse (spannings)klachten.Wat mij al enorm geruststelt is dat het hartfilmpje die ik laatst heb laten maken helemaal prima is. Waarschijnlijk komen de meeste van mijn lichamelijke klachten dus echt door stress en daar zal ik dan ook echt wat aan moeten doen.

Ook ga ik aan de slag met mijn gewicht en conditie. Mijn lichaam is nog steeds zo zwaar als net na mijn zwangerschap en toen had ik ook al behoorlijk overgewicht.

De stress, weinig beweging en mijn medicatie helpen ook niet echt om me goed in mijn vel te voelen.Maar mijn doel voor 2020 is wel dat ik de beste versie van mezelf wil zijn.

Positiever, meer ontspannen, gezond eten en het sporten weer oppakken.

Daarnaast de operatie om me (hopelijk) lichamelijk en hormonaal weer wat beter te voelen en natuurlijk de therapie voor mijn psychische gesteldheid.

Kortom, er is nog een lange weg te gaan maar ik ga komend jaar aangrijpen om te herstellen en weer wat meer te genieten.

Genieten kan ik in ieder geval al stukken meer van Kyran, ik ben zo verliefd op dat kereltje en wat maakt hij mij blij en trots. Ik durf eindelijk te zeggen dat ik mezelf nu oprecht een goede moeder vindt voor hem.

Ik hou jullie op de hoogte!

Voor nu hele fijne kerstdagen en een heel gezond en gelukkig 2020 toegewenst!