Hoe gaat het nu?

Nadat alle balletjes zijn gaan rollen is er veel gebeurd. Wekelijks komt er iemand bij ons thuis om de band met mijn zoontje, Jack, weer rustig op te bouwen. Want waar ik helemaal in het begin van mijn depressie niets met hem te maken wilde hebben, voelde het daarna meer als een buurjongetje of neefje waar je voor ging zorgen. En dit moest natuurlijk weer het liefdevolle gevoel voor je eigen kind worden.

Ook ging ik in het begin om de twee maanden naar mijn psychiater in het ziekenhuis. Ging ik voor tien weken lang elke dinsdag in groepstherapie met mensen die ook te maken hadden met depressie, in welke vorm dan ook. Hier leerde ik te genieten van de kleine dingen, geluksmomentjes uit elke dag halen en doelen op te stellen. Kleine doelen, met kleine stapjes (een laddertje) naar het doel toe. In het begin kon een geluksmomentje zijn dat de zon scheen, dat je in de tuin had gezeten en later werd dit dat ik had gewandeld met Jack of zelfs genoot van hem. Momentjes die er heel lang niet waren geweest. 

Mijn groepstherapie begon 9 mei en eindigde 11 juli. Om even een beeld te schetsen in welke maanden ik het hierboven heb. Mijn depressie werd eind maart geconstateerd dus in die twee maanden die tussen de therapie en de constatering zat, zat ik in therapie in het ziekenhuis en had ik wekelijks hulp thuis.

Die hulp thuis heb ik nu nog steeds, ik kan weer momentjes genieten van Jack en ga er zelfs weer alleen met hem op uit. Ik mag hem zelf weer ophalen én naar de opvang brengen, iets wat heel lang niet heeft gemogen. En ook hebben we het er over om de wekelijke hulp af te bouwen naar één keer in de twee weken.

Maar nu… mijn vriend begon 11 september weer met vier dagen werken, hiervoor is dat heel lang drie dagen geweest. Hij was vanaf 11 september vijf weken lang nog elke woensdag vrij en daarna gaat hij weer fulltime, dus vijf dagen per week aan de slag. En man… wat vind ik dat spannend… Jack gaat gelukkig wel elke donderdag op vrijdag naar mijn schoonouders, maar de andere dagen zal ik het toch zelf weer moeten gaan doen. Gelukkig hebben we de dinsdag en vrijdag de opvang nog, dus is het in de avonden nog redelijk gemakkelijk. Maar ik zie nu al tegen de maandagen en vanaf midden oktober weer tegen de woensdagen op…